مهدی ملارمضانی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی آب، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه تهران، ایران
مسعود تابش - استاد دانشکده مهندسی عمران و عضو قطب علمی مهندسی و مدیریت زیرساختهای عمرانی، پردیس دانشکدههای فنی، دانشگاه تهران

پیش بینی تقاضای آب شهری و شناخت عوامل موثر بر آن، یکی از گامهای مهم در مدیریت مصرف آب است. زیرا راه حل موثر تنها عرضه آب نیست، بلکه اتخاذ سیاستها و تدابیر لازم مبتنی بر الگوی مصرف و نیز توجه کافی به عوامل طرف تقاضای آب از اهمیت بالایی برخوردار است. در مسائل پی شبینی به دلیل تعدد و تنوع فاکتورها و عوامل غیرقابل کنترل، پیشبینی وضعیت آینده در هر یک از مراحل و در نهایت تصمیم سازی در مورد آنها بسیار مشکل است. دخیل بودن عوامل انسانی و محدود بودن اطلاعات اولیه بر دشواری پیش بینی و تصمیم سازی در این گونه مسائل میافزاید. هدف از انجام این مقاله، بررسی و مقایسه عملکرد مدلهای پیش بینی مصرف آب شهری در طول 5 دهه ی گذشته (سری زمانی، شبکه عصبی، فازی و نوروفازی) و توانایی این مدلها در لحاظ کردن انواع پارامترهای تأثیرگذار پیشبینی است. در انتها نیز مدلی نوین با عنوان مدل بیزین جهت پیش بینی مصرف آب شهری، معرفی میگردد. مدل بیزین بیشترین دقت و توانایی را از لحاظ ساختاری به منظور پیش بینی مصرف خواهد داشت. نتایج حاصل از این مقاله نشان میدهد که ساختار شبکه بیزین به دلیل ماهیت احتمالاتی، عدم نیاز به اطلاعات دقیق و تاریخچه کامل یک واقعیت، دقت بالایی در پیش بینی مصرف آب شهری خواهد داشت و میتواند به عنوان ابزاری توانمند در اختیاران تصمیم گیران حوضه مدیریت آب شهری قرار گیرد

بیزین، پیشبینی، شبکه عصبی، فازی، نوروفازی، مدیریت آب شهری