نقش و تاثیر رویکرد مشارکتی در احیای کالبدی بافت های فرسوده شهری (نمونه موردی: محله حصار حاج شمسعلی همدان)

بافت فرسوده شهری به عرصه هایی از محدوده قانونی شهرها اطلاق می شود که به دلیل فرسودگی کالبدی و برخوردار نبودن از خدمات شهری، آسیب پذیر شده اند و از ارزش مکانی، محیطی و اقتصادی نازلی دارند. فرسودگی بافت و عناصر درونی آن یا به سبب قدمت و یا به سبب فقدان برنامه توسعه و نظارت فنی بر شکل گیری آن به وجود می آید. ما در این پژوهش ابتدا به بررسی خصوصیات بافت فرسوده و مسائل و مشکلات این گونه بافت ها به عنوان شالوده اصلی یک برنامه جامع و ابزاری ضروری برای بیان نقش و تاثیر رویکرد مشارکتی در احیای کالبدی بافت های فرسوده شهری پرداخته ایم و سپس نقش رویکرد مشارکتی را در حصار شمسعلی واقع در شهرستان همدان بررسی کرده ایم. روش مورد استفاده در این پژوهش مطالعات میدانی و کتابخانه ایی و همچنین استفاده از اطلاعات و آمار رسمی منتشر شده از سوی مرکز آمار است. با توجه به مطالب بیان شده نتایج این پژوهش حاکی از آن است که احیای بافت فرسوده شهری در محدوده موردنظر اگر با مشارکت و همکاری ساکنین صورت نگیرد به نتیجه ای نمی رسد و در واقع، برنامه و طرح ناتمام و ناسرانجام خواهد ماند. در صورتی که مشارکت مردمی در هر سطح و پایه ای صورت پذیرد درصد تحقق دستیابی به هدف احیا محله بالا می رود.

کلیدواژه ها:

بافت فرسوده ، شهر ، فرسودگی ، رویکرد مشارکتی ، حصار حاج شمسعلی ، احیا