محمد احدنژاد درویشی - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه پیام نور مرکز رشت
طاهره علیمرادی - دانشجوی کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه پیام نور مرکز رشت

کاربری فضای سبز یکی از کاربری های مهم خدماتی برای شهرهای امروزی محسوب می شود و یکی از مولفه های رسیدن به توسعه پایدار شهری است که به لحاظ اهمیت مسئله مورد توجه برنامه ریزان شهری است، امروزه تحولات فناوری و صنعتی شدن شهرها تغییرات مهم و اساسی در اکولوژی محیط زیست بر جای گذاشته است، در واقع آلودگی های ناشی از سوخت مراکز صنعتی و پسماندهای آن و استفاده بی رویه از مواد معدنی و شیمیایی در صنعت و کشاورزی باعث تخریب شدید محیط زیست شهری شده و اثرات ناگواری نیز بر زندگی جوامع و انسان ها پدید آورده به منظور تعدیل اثرات مخرب این آسیب زیست محیطی ممهمترین و ساده ترین راه توسعه فضای سبز است. در این مقاله با روش توصیفی – تطبیقی به بررسی فضای سبز شهر آبدانان با تاکید بر توسعه پایدار ومی پردازد و در تلاش است تا توزیع فضایی فضای سبز شهری، شهر آبدانان را با شاخصهای ملی و بین المللی مقایسه کند. یافته های تحقیق بیانگر آن است که فضای سبز در این شهر با معیارهای ملی و بین المللی تفاوت زیادی دارد و با کمبود شدید این کاربری مواجهه است. و در نهایت برای رفع این منظور سعی شده است با استفاده یک مدل مطلوب، فضای سبز مناسبی برای شهر آبدانان ارائه شود.

فضای سبز، توسعه پایدار، برنامه ریزی شهری، شهر آبدانان، شاخص