نسترن اسمعیل پورزنجانی - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی منطقه ای، دانشگاه آزاد اسلامی واحد قزوین
نگین احدی - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی منطقه ای، دانشگاه آزاد اسلامی واحد قزوین
علی گودرزی - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی منطقه ای، دانشگاه آزاد اسلامی واحد قزوین

به دنبال رشد فزاینده شهرنشینی در دهه های اخیر در ایران و به ویژه در تهران، تامین مسکن به یکی از مهمترین مسائل کشور تبدیل شده است. امروزه افزایش جمعیت و قیمت زمین بلند مرتبه سازی یا رشد و توسعه عمودی شهرها را اجتناب ناپذیر کرده است از جمله مزایای توسعه عمودی شهرها حفظ زمین کاهش تخریب محیط زیست کاهش حمل و نقل و ترافیک درون شهری و همچنین کاهش آلودگی های محیطی و مصرف انرژی ناشی از توسعه افقی است نکته ای که در بررسی روند ایجاد مجتمع های مسکونی در ایران و خصوصا شهر تهران مشاهده می گردد، این است که همواره از توجه به اصول و معیارهای شهرسازی در برنامه ریزی و طراحی غالب مجتمع های مسکونی کاسته شده است. در این تحقیق به ارزیابی اثرات برج ها از دید منظر شهری پرداخته شده است که برای نمونه برج بین المللی تهران انتخاب شده است. برای بررسی منظر شهری این برج، از سه هدف: 1-عملکردی 2-هویتی 3-زیباشناسانه در تحلیل کمک گرفته شده است. متد به کار رفته در این تحقیق تحلیلی توصیفی می باشد. در قالب نتیجه گیری تحقیق، باید گفت که افزایش تراکم و بهره گیری از امکانات بالقوه، موجود در بافت های شهری، قابل توجه است. با این حال، فعالیت های برج سازی در تهران، نقاط ضعف مشخصی داشته و معیارهای لازم در فرآیند برنامه ریزی و طراحی شهری مورد توجه جدی قرار نگرفته است. برج سازی می باید با سیاست های تعریف شده توسعه شهری هم سو باشد.

بلندمرتبه سازی، توسعه عمودی، ارزیابی اثرات، منظر شهری، زیباشناسی، هویت