تحلیلی بر توزیع فضایی - مکانی کاربری فضای سبز شهری (نمونه موردی شهر ایلام)

در زمینه پایداری شهرها، فضای سبز در زندگی شلوغ، پیچیده و ناآارم مردم گویی تنها عنصر آرامش بخش و پالاینده است که هم در دردهای روانی را التیام می بخشد و هم صحت روح و جسم را تضمین می کند و تاثیر حیاتی آن زمانی اهمیت خود را نشان می دهد که بدانیم 34 درصد عمر انسان ها در تفریح، گردش و استراحت فکری سپری می شود. فضای سبز از طرفی روح انسان ماشین زده ی شهری را با طبیعت آشتی داده، ایمنی روانی برقرار می کند و از طرف دیگر در بسیاری از موارد مهمترین عامل کاهش بار آلودگی های زیست محیطی به شمار می رود. در شهر ایلام، که در این مقاله مورد بررسی قرار گرفته است، کمبود شدید فضای سبز شهری محسوس می باشد. به طوری که بر اساس یافته های این تحقیق با توجه به جمعیت 160355 نفری این شهر، در سال 1385، در مجموع سرانه فضای سبز آن 35/1، متر مربع می باشد؛ که با استاندارد وزارت مسکن و شهرسازی که سرانه 12 متر سرانه را مطلوب می داند، فاصله زیادی دارد. در عین حال توزیع فضایی آن در مناطق چهارگانه و نواحی 14 گانه نیز بسیار نامتعادل و نامتناسب است. چنانکه، سرانه فضای سبز منطقه یک 21/2 مترمربع می باشد. و منطقه سه 12/0 متر مربع می باشد. که برای رسیدن به حد مطلوب احتیاج به 1707226، متر مربع فضای سبز جدید احساس می شود. و برای افق 1395 با جمعیت (181391) و 1400 با جمعیت(205254)، به ترتیب احتیاج به سطوحی معادل 2176692 و 2463048، متر مربع فضای سبز می باشد. به عبارتی در سال های 1395 و 1400 نسبت به وضع موجود به ترتیب به سطوحی معادل 1959658 متر مربع و 2246014 مترمربع فضای سبز جدید در این شهر نیاز خواهد بود. پژوهش حاضر که بر اساس روش توصیفی – تحلیلی با استفاده از آمار و اطلاعات مختلف صورت گرفته است، نشان می دهد که برخلاف استانداردهای ملی و بین المللی ارایه شده برای سرانه فضای سبز، در شهر ایلام سرانه فضای سبز بسیار پایین و توزیع فضایی آن در مناطق چهارگانه و نواحی چهارده گانه شهر ایلام نیز متعادل نیست و در این زمنیه با نارسایی زیادی مواجه است.

کلیدواژه ها:

فضای سبز ، استانداردها و سرانه ها ، توزیع فضایی - مکانی ، شهر ایلام