مقایسه ی عملکرد پنجره ی دمنده ی هوا و پنجره های چند جداره ی معمولی از نظر کاهش مصرف انرژی

در ساختمان هایی که به میزان استاندارد عایق شده اند، اتلاف انرژی از طریق تهویه به طور موثری بیش از اتلاف از طریق پوسته ی ساختمان است. این موضوع در سال های اخیر، توجه ها را به مسئله ی هوابندی صحیح ساختمان و کنترل جریان هوا – و نه حذف آن – معطوف کرده است. زیرا از طرفی تلاش ها در راستای کاهش میزان تهویه و حذف مصرف انرژی در این بخش است و از طرف دیگر، تهویه بخشی از نیاز ساختمان و ساکنین بوده و تامین آن اجتناب ناپذیر است. پنجره ی دمنده دی هوا، یک عنصر هوشمند ساختمانی است که در راستای توجه به این مسئله (کنترل جریان هوا) و نیز افزایش بهره وری سطوح شیشه ای ابداع شده است. این پنجره، امکان پیش گرمایش هوا را پیش از ورود به ساختمان تامین کرده، انتقال حرارت از سطح شیششه را کاهش داده و در نهایت به عنوان یک دستگاه بازیافت حرارت، منجر به کاهش ضریب انتقال حرارت پنجره می شود. در این مقاله با بهره گیری از شبیه سازی کامپیوتری، به بررسی میزان اثربخشی این پنجره در کاهش مصرف انرژی ساختمان در اقلیم تهران، از طریق مقایسه ی آن با پنجره های چندجداره ی معمولی پرداخته شده است. نتایج نشان دهنده ی ظرفیت بالای این نوع پنجره در راستای افزایش بهره وری سطوح شیشه ای (کاهش انتقال حرارت و افزایش آسایش حرارتی) و کاهش مصرف انرژی در بخش تهویه است، به طوری که با بهره گیری از پنجره ی دمنده ی هوا، 46% صرفه جویی نهایی در مصرف انرژی نسبت به پنجره ی سه جداره و 50% کاهش مصرف انرژی نسبت به پنجره ی دوجداره ی معمولی حاصل خواهد شد.

کلیدواژه ها:

پنجره ی دمنده ی هوا ، کاهش مصرف انرژی ، تهویه ، انتقال حرارت ، بازیافت حرارت