فرزانه شهریاری - دانشجوی کارشناسی شهرسازی، دانشگاه هنر اصفهان

باغ سازی در ایران قدمتی دیرینه دارد و در دوره های مختلف زمانی تغییراتی یافته و گسترش پیدا کرده است. منظر باغ ایرانی تجسم کالبدی مفاهیم و آموزه های معنوی ایرانیان در طول تاریخ بوده و عناصر و اجزاء خاصی دارد که آن را از سایر سبک ها متمایز می سازد. استفاده از آب در باغ، هندسه و طرح پلان، ساختمان ها و مبلمان باغ و همینطور ارتباط با طبیعت و حضور گیاهان تشکیل دهنده منظر باغ ایرانی و بیانگر فرهنگ و باور مردم پارس می باشد. منظر باغ های ایرانی در زمان صفویان همچون سایر عرصه های هنر و معماری در آن دوران مورد توجه قرار گرفت. در زمان صفویان با رسمی گشتن مذهب شیعه حضور پررنگ تر دین و مفاهیم مذهبی در هنرهای رایج آن زمان، عناصر آن ها مورد بازتعریف و بازساخت قرار گرفت و شیوه های جدیدی مبتنی بر اصالت هنر ایرانی با تکیه بر هنر اسلامی به وجودآمد؛ در این دوره باغ های زیادی در سر تا سر قلمرو پادشاهان صفوی ساخته شد و باغ های دیگری نیز مورد مرمت قرار گرفت. در تحقیق پیش رو، ابتدا باغ ایرانی و اجزاء سازنده منظر آن را می شناسیم و سپس با استفاده از روش توصیف و تحلیل ، این اجزا را در منظر دو نمونه باغ ساخته شده در زمان صفویان توصیف و بررسی نموده و سپس به تحلیل یافته ها می پردازیم با این هدف که اسلوب منظرسازی باغ ها در دوره صفویه را شناسایی نموده و به تاثیر آن بر باغ سازی ایرانی دست یابیم.

معماری منظر، باغ سازی ایرانی، باغ های صفوی، باغ فین، باغ چهل ستون