عطاله رحیمی - دانشجوی دکتری حشره شناسی کشاورزی، گروه گیاه پزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه رازی

زنبور عسل یکی از مهم‌ترین حشرات گرده‌افشان دنیااست که علاوه بر گرده‌افشانی، باتولید عسل، از لحاظ تغذیه‌ای، جایگاه ویژه‌ای را به خود اختصاص داده است، مطالعات مولکولی روی این حشره نیازمند استخراج DNA با کمیت و کیفیت بالا است تا میزا کافی از DNA موجود را جهت تکثیر دراختیار قرار دهد. علاوه بر وجود کربوهیدارت‌ها، پروتئین‌ها و چربی‌ها در بافت بدن زنبور عسل، وجود مقادیر بالای کلسیم در لوله گوارش در اثر تغذیه از گرده گل‌‌ها و گاهی تانن‌های موجود در بره‌موم چسبیده به بدن، استخراج DNA از زنبور عسل را با مشکلاتی مواجه می‌سازد. بنابراین در قدم اول نیاز به استفاه از یک روش استخراج DNA که سریع، ایمن و مقرون به صرفه باشد، همواره احساس می‌گردد. در این تحقیق اقدام به مقایسه روشهای CTAB,phenol- chloroform,salting out, chelex به منظور به دست آوردن یک روش بهینه در استخراج DNA زنبورهای عسل جمع‌آوری شده در بهارو تابستان 1389، از استان کردستان شدهاست. جهت تعیین کمیت و کیفیت DNA استخراج شده از دستگاه اسپکتروفتومتر و الکتروفورز روی ژل آگارز 1٪ استفاده شد. در نهایت روش چلکس بیشترین مقدار DNA به میزان 97 ±4/403 نانوگرم در هر میکرولیتر و بالاترین خلوص به میزان 022/0 ± 84/1 به دست آمد. نتایج حاصل از الکتروفورز نتایج به دست آده از اسپکتروفتومتری را تأیید کرد. بنابراین روش چلکس به عنوان روشی با عملکرد بالا و مقرون صرفه از لحاظ زمانی برای استفاده از DNA زنبور عسل پیشنهاد می‌شود.

زنبور عسل، اسپکتروفتومتر، الکتروفورز و DNA