شاخص‌های عملکردی در مدیریت سوانح طبیعی

مدیریت بحران یا سوانح واژه‌ای است که بویژه طی سالیان اخیر با رویداد متعدد بلایای طبیعی در کشور عزیزمان به تناوب شنیده شده است. شاید در ذهن بسیاری از افراد پس از مواجهه با حوادث غیرمترقبه طبیعی نظیر زلزله در وهله نخست واژه مقابله و فعالیت‌های مرتبط با امداد و نجات در اذهان تداعی گردد اما واقعیت علمی و اجرایی این است که مقابله و بازسازی تنها دو بخش از چرخه سوانح یا بحرانها می‌باشند و چرخه جامع مدیریت سوانح یا بحرانها شامل فعالیت‌های قبل از بحران یعنی فازهای پیش‌بینی، کاهش اثرات و آمادگی نیز می‌باشد. حوادث و بحرانها فقط فوریت‌هایی در مقیاس بعضاً گسترده نیستند بلکه معضلات و مسائل منحصر به فردی را نیز ایجاد می‌کنند که پاسخگویی مناسب آنها نیازمند اتخاذ استراتژی‌های متفاوت از عملکرد روزمره است. بعبارت دیگر حوادث نه تنها از نظر کمی بلکه از نظر کیفی با فوریت‌های روزمره متفاوتند. از آنجایی که مدیریت مؤثر بحران عملاً سازمان‌های بسیاری را در بر می‌گیرد که هر یک دارای مأموریت و مسئولیت منحصر به فرد، منابع مختلف و توانایی‌ها و قوانین عملکردی و شیوه‌های مربوط به خود می‌باشند، لذا اتخاذ یک رویکرد نظام‌دار (سیستماتیک) در راستای داشتن تعامل مطلوب و مؤثر از سوی سازمانهای درگیر، در راستای ارتقاء و توانمندسازی جامعه در بخش‌های پیشگیری، آمادگی، مقابله و بازسازی بسیار ضروری و اجتناب‌ناپذیر می‌باشد.

کلیدواژه ها:

مدیریت بحران ، پیشگیری و کاهش اثرات ، آمادگی ، مقابله ، بازسازی