مهرانگیز لکزیان - دانشجوی کارشناسی ارشد علوم اقتصادی – دانشگاه فردوسی مشهد
پروین غفرانی - دانشجوی کارشناسی ارشد اقتصاد انرژی- دانشگاه فردوسی مشهد

فعالیتهای اخیر دولتها بحثهای مهمی را در بین اقتصاددانان در زمینه نقش دولت و اثر آن بر رشد اقتصادی به وجود آورده است. اندازه دولت از اموری است که در راستای دست یافتن به رشد اقتصادی سریع و توسعهپایدار، دستخوش تغییرات شده است. بر اساس منطق جهانی شدن، دولتها بایستی نسبت به کوچکسازی خود و واگذاری امور تصدیگری به بخش خصوصی و اصولاً ایجاد و گسترش فضای رقابتی اقدام نمایند. در مجموع،تجربه کشورها و مطالعات نظری، همگی مبین این امر است که وجود یک دولت بزرگ در اقتصاد، از انگیزه مشارکتهای گسترده مردمی در فعالیتهای اقتصادی میکاهد. یک دولت کوچک قدرتمند به مراتب کاراتر از یک دولت بزرگ ضعیف است. این مقاله رابطه تجربی بین اندازهی دولت و رشد اقتصادی در کشور ایران را در دوره ی زمانی1370-1390استفاده از الگویARDLبررسی مینماید. بدین منظور دادههای مربوط به مخارج دولت، سرمایه گذاری دولت، نیروی کار و تولید از FAO استخراج شده است. نتایج نشان میدهد که اندازه دولتتاثیر مثبت و معنیداری بر رشد تولید دارد.

اندازه دولت، رشد تولید ملی، الگوی خود توضیح با وقفههای گسترده