تبیین رابطه حملونقل زیرزمینی و توسعه شهری پایدار

امروزه توسعه زیرزمینی شهرها، استفاده از تمامی قابلیت‌های زیرزمینی، به عنوان ثروتی دست‌نخورده، برای تأمین نیازهای فضایی و عملکردی، حل مسائل زیست محیطی، ترافیکی، و بطور کلی توسعه پایدار شهری می‌باشد. نیاز حیاتی شهرها به زیرساخت‌های شهری و نیز اسیب‌پذیری شهرهای بزرگ به ویژه مراکز این شهرها در مواقع بحرانی، کمبود فضا برای پارکینگ، آلودگی‌های زیست محیطی شهرهای معاصر را با مسأله مواجه نموده است. هدف این مقاله مطالعه رابطه حمل و نقل زیرزمینی باتوسعه پایدار شهری می‌باشد. فضاهیا زیرسطحی با دارا بودن قابلیت‌های مثبتی از قبیل ثبات دمایی، مخفی بودن، استحکام و مقاومت بالاع می‌تواند با جایدهی زیرساخت‌های شهری به ویژه شبکه‌های حمل و نقلی در ارتقای پایداری آن‌ها مفید واقع شوند. تحقیق حاضر ضمن بررسی سوابق حمل و نقل زیرزمینی، به مطالعه قابلیت‌های این فضاها از دیدگاه توسعه پایداری شهری می‌پردازد. توسعه حمل و نقل زیرزمینی با جبران کمبود فضاهای سبز و باز در شهرهای بزرگ و حل مسائل ترافیکی و زیست محیطی، و نیز جلوگیری از رشد پراکنده شهرها، می‌تواند در راستای اهداف توسعه پایدار شهری بکار گرفته شود.

کلیدواژه ها:

حمل و نقل زیرزمینی ، توسعه زیرسطحی شهریع توسعه پایدار شهری ، فضاهای زیرسطحی ، زیرساخت‌های شهری