ارائه مدلی برای ارزیابی اثرات دینامیک قیمت‌گذاری بزرگراه‌ها بر انتخاب طریقه‌های سفر حمل و نقل شهری در سفرهای کاری روزانه

امروزه اعمال سیاست قیمت‌گذاری، به عنوان یکی از محورهای اصلی مدیریت تقاضای حمل و نقل TDM با محوریت تغییر در محور انتخاب شیوه حمل و نقل انتخاب شیوه حمل و نقلی مورد استفاده ، از جایگاه ویژه‌ای برخودار است. قیمت‌گذاری معابر Road pricing از جمله سیاست‌‌های مدیریت در تقاضای حمل و نقل است،‌که به عنوان ابزاری برای مدیریت تقاضا در بزرگراه‌های شهری و بین شهری مورد استفاده قرار گرفته است در رویکرد مورد اشاره در این مقاله، با استفاده از مبانی طراحی آزمایش و مدل‌های لوجیت، سیاست‌های مدیریتی به همراه سایر متغیرهای حمل و نقلی و اقتصادی – اجتماعی مؤثر بر تغییر شیوه سفر از سایر طریقه‌های سفر به وسیله نقلیه شخصی نیز بررسی شده است. در این مطالعه با در نظر گرفتن 900 مشاهده برای ساخت 8 مدل تمایل به طریقه‌های سفر استفاده شده است. بدین منظور دو نوع پرسشنامه طراحی گردید که زمان سفر مبنای تفاوت این دو نوع پرسشنامه قرار گرفت. در یک نوع از آن‌ها، وضعیت زمان سفر در خط ویژه بسیار بهتر از خط معمولی و در نوع دیگر زمان سفر در خط معمولی تقریباً با خط ویژه برابری می‌کند. در این میان سیاست تغیرات عوارض مسیر و تغییرات زمان دسترسی همگانی به صورت دینامیک تغییر می‌کنند تا شهروندان بتوانند متغیرهای اولویت‌دار را تشخیص دهند و براین مبنا مدل‌های لوجیت چندگانه دوطرفه برای انتخاب طریقه‌های سفر ساخته می‌شود. در این بین حساسیت مدل‌های انتخاب وسیله نقلیه شخصی به متغیر اصلی این مقاله یعنی عوارض چندان محسوس نیست.

کلیدواژه ها:

قیمت‌گذاری معابر ، تفکیک سفر ، رجحان بیان شده ، نگرش دینامیک