تلفیق مدل تحلیل سلسله مراتبی و منطق فازی در محیط GIS به منظور مکان گزینی پارک های شهری (مطالعه موردی: منطقه یک شهرداری بندرعباس)

سیستمهای فیزیکی، زیستی و انسانی در عرصه های شهری و انسان ساخت همانند عرصه های طبیعی پیچیده می باشند و برنامه ریزان و طراحان، برای نیل به پایداری در طول زمان باید بررسی ها، مدل ها، پیشنهادات،برنامه ریزی ها و طرح های خود را در تمامی مقیاس ها و سطوح با توجه به این نظام ها و توان های موجود محیطی و به شکلی جامع پایه گذاری نمایند. برنامه ریزی راهبردی فضای سبز شهری، با هدف نیل به پایداری و پویاییفضاهای سبز و در نهایت، پایداری محیط شهرها از جمله مواردی است که میتواند به جوانب مختلف پایداری شهرها کمک شایانی نماید. بنابراین پارک ها و فضاهای سبز شهری از اهمیت استراتژیکی زیادی برای بهبود شرایط زیستی جوامع شهری امروزی برخوردارند. در این مقاله برای توزیع بهینه پارک های شهری از معیارهای نزدیکی به مراکز مسکونی، دسترسی به شبکه ارتباطی، فاصله از پارک های موجود، تراکم جمعیت و تراکم خانوار در سطح بلوک های شهری استفاده شد. بدین منظور با تلفیق مدل تحلیل سلسله مراتبی (AAP) و روش فازی، اولویت های مکانی برای احداث پارک های شهری مشخص گردید. نقشه نهایی حاصله در طیف 1-. تهیه شد که با توجه به نظر کارشناسان مربوطه، محدوده ی 8/. تا 1 در طبقه بهترین مکان ها، مکان خوب در محدوده ی 7/. تا 8/. ،مکان های با درجه مطلوبیت متوسط در محدوده ی 4/. تا 7/. و مکان های نامناسب در محدوده ی کمتر از 4/. برای ایجاد پارک و فضای سبز شهری قرار دارند. در نهایت پس از مقایسه ی مکان های انتخاب شده با کاربری اراضی، مشخص شد که زمین های مناسب برای ایجاد پارک ها تناسب زیادی با کاربری اراضی دارند. این مکان ها در محلات پرتراکم که سرانه ی فضای سبز کمی دارند و از پارامترهای دیگر مانند فضای سبز موجود فاصله ی مناسبی دارند که در زمین های بایر با مالکیت دولتی قرار گرفته اند.

کلیدواژه ها:

مکان یابی پارکهای شهری ، سامانه اطلاعات جغرافیایی ، تحلیل سلسله مراتبی ، منطق فازی ، بندرعباس