ارزیابی تناسب اراضی به منظوردستیابی به توسعه پایداربااستفاده ازgis مطالعه موردی: بخشی ازاراضی دشت قزوین

کاربرد تناسب اراضی یک راهبرد مهم برای رسیدن به سود بهینه ، حفظ پایداری محیط زیست و دستیابی به توسعه پایدار می باشد. این تحقیق در بخشی از اراضی دشت قزوین با مساحت 16618 هکتار، با هدف ارزیابی تناسب اراضی برای محصولات آبی گندم و جو صورت گرفت. اطلاعات خاکشناسی بر اساس مطالعه 61 پروفیل خاک در اراضی مذکور و داد ههای اقلیمی از ایستگاه کلیماتولوژی باغ کوثر تهیه گردید. سپس مشخصات اقلیم، خاک و توپوگرافی گندم و جو از جداول سایس و همکاران اقتباس و با استفاده از آن کلاس تناسب برای محصولات ذکر شده به روش پارامتریک ( ریشه دوم ) مشخص گردید. نتایج نشان داد که کلاس تناسب اقلیم برای محصولات گندم و جو خیلی مناسب ( SI ) میباشد. بر اساس روش ریشه دوم تقریباً 14/34% ، 16/43% ، 94/14 ، 03/4% و 72/3% اراضی به ترتیب در کلاس های خیلی مناسب ( S1 ) ، مناسب ( S2 ) ، تناسب بحرانی ( S3 ) ، نامناسب ( N ) ، و مطالعه نشده ( NS ) برای گندم قرار می گیرند. همچنین در منطقه مطالعاتی 02/54% ، 01/37% ، 21/1 ، 03/4% و 72/3% اراضی به ترتیب در کلاس های خیلی مناسب ( S1 ) ، مناسب ( S2 ) ، تناسب بحرانی ( S3 ) ، نامناسب ( N ) ، و مطالعه نشده ( NS ) برای جو قرار می گیرند به علاوه محدودیت های عمده در منطقه شامل عمق خاک و درصد سنگریزه در شمال منطقه، همچنین شور و سدیمی بودن اراضی و وجود گچ در جنوب منطقه می باشد

کلیدواژه ها:

تناسب اراضی ، GIS ، قزوین ، محدودیت