آیدا گیفانی - دکتری مهندسی شیمی بیوتکنولوژی
رسول مرزبان - دکتری گیاهپزشکی
سوده خرم وطن

استفاده از سموم شیمیایی علیه دفع آفات نباتی که همه ساله مصرف آن رو به افزایش است، سبب خطرات جدی زیست محیطی و آلودگی منابع آبی و طبیعی می گردد. نسل جدیدی از آفت کش ها با عنوان آفت کش های بیولوژیک به منظور محافظت از گیاهان با در نظر گرفتن ملاحظات زیست محیطی جایگزینی مطمئن برای سموم شیمیایی هستند. استفاده از آفت کش های بیولوژیک برای کشورهای در حال توسعه به منظور کاهش هزینه های مربوط به وارد کردن سموم شیمیایی و نیز هزینه های مربوط به درمان اثرات زیان بار آنها، اهمیت زیادی دارد. خانواده باکولوویروس ها از جمله عوامل موثر در آفت کش های بیولوژیک، پتانسیل کنترل میکروبی بالایی داشته و در مدیریت تلفیقی آفات از جایگاه ویژه ای برخوردارند. این خانواده از ویروس ها برای انسان ها و محیط زیست امن بوده و دامنه میزبانی محدودی دارند. نوکلئوپلی هدروویروس ها و نیز گرانولو ویروس ها از مهمترین ویروس ها در مدیریت آفات تاکنون محسوب می شوند. یکی از بزرگترین محدودیت های باکولوویروس ها حساسیت و از دست دادن فعالیت در برابر اشعه . UV می باشد تا کنون محققان زیادی با استفاده از روشهای گوناگون فرمولاسیون و افزودن مواد محافظ در برابر اشعه UV سعی بر حل این محدودیت داشته اند. بحث میکروکپسوله کردن ایده ای نو است که برای غلبه بر این مشکل می باشد و تا به حال در کشور ما به ثبت نرسیده است. و می تواند نقطه عطفی در بحث کشاورزی و کنترل بیولوژیک باشد. در این مقاله جایگاه و دستاوردهای پژوهشی اخیر را به منظور غلبه بر این چالش بررسی کرده و چشم اندازی به تاثیر فرآیند میکروکپسوله کردن به عنوان راهکار خواهیم داشت.

آفت کش های بیولوژیک ، ویروس ، میکروکپسوله کردن