پریسا بایبوردی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری
سیمین یاقوتی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری
مهسا بایبوردی - مدرس دانشگاه آزاد اسلامی واحد ایلخچی

امروزه طراحی نمای ساختمان ها به صورت انفرادی و بدون لحاظ نمودن موقعی ت بنا و فرهنگ و ساختار کل ی محل ، انجام می گیرد که این امر منجر به پیدایش محیط شهری نا هماهنگ و جلوه ی بصر ی مغشوش گردیده است. پوسته ی خارجی بنا ، از لحاظ بصری بیشتر از آن که بر روی خود بنا تاثیر گذار باشد بر روی محیط پیرامون آن تاثیر می گذارد ، حال آنکه طراحان آن که اغلب مهندسین معمار هستند ، آن را به عنوان یک عنصر واحد دیده و فارغ از نقش آن در محیط ، به طراحی آن می پردازند. جالب اینجاست که نماهای طراحی شده توسط افراد فاقد تحصیلات آکادمیک ، از نقطه نظر هماهنگی با محیط پیرامون از جایگاه بهتری برخوردار می باشند، چرا که این افراد با نگاه با نگاه به ساختمان ها ی اطراف اقدام به بر پا نمودن نمای ساختمان خود می کنند و همین تقلید کورکورانه ، سبب ایجاد یک هماهنگی نسبی بین ساختمان ها می شود . در این مقاله به تعاریف پایه از نما و اجزای نما و دلایل نا هماهنگی نماها با منظر شهری مورد بررسی قرار گرفته است.

نما ، محیط شهری ، مناظرشهری