مریم صلاحلی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری دانشگاه زنجان
محمدصادق فلاحت - دکتری معماری و استادیار دانشگاه زنجان
صادق گنجایی - کارشناسی ارشد معماری دانشگاه علم و صنعت

اکثریت قریب به اتفاق شهرهای ایران دارای نقاطی هستند که به لحاظ دارا بودن ویژگی های خاص تاریخی- فرهنگی از ارزش ویژه ای برخوردارند. در بعضی موارد این نقاط محافظت شده و به عنوان یک پتانسیل قوی در شهر به حیات خود ادامه می دهند؛ اما در موارد متعدد دیگر چنان مورد بی مهری قرار گرفته اند که در گذر زمان تبدیل به بافت فرسوده شهر شده اند. به همین دلیل حفاظت و احیای باف تهای با ارزش شهرها و مداخله در آن به یکی از موضوعات اساسی و محوری دوران حاضر بدل شده است. بیشترین مشکل در زمینه احیای بافت های فرسوده تاریخی، عدم توجه به ابعاد غیر کالبدی آنهاست؛ چرا که ابعاد اجتماعی و اقتصادی می توانند به عنوان اساس طرحهای احیا مورد توجه قرار گیرند. در این پژوهش تلاش می شود که با بررسی سیاستها و رویکردهای اعمال شده برای توسعه پایدار اجتماعی و مطالعه و تغییر بافت فرسوده شهری، با کمک مؤلفه های توسعه پایدار اجتماعی سرزندگی مجدد به آنها بازگردانده شود؛ چنانکه خودشان بتوانند به حیاتشان ادامه دهند. برای نمونه از محله تاریخی حاشیه بازار سنتی زنجان استفاده شده و این رویکرد در آن اعمال گردیده است. روش تحقیق مورد استفاده در این مطالعه توصیفی و تطبیقی در مبانی نظری، پیمایشی و تحلیلی در بررسی نمونه موردی و مطالعات کتابخانه ای و مشاهدات میدانی در گردآوری اطلاعات بوده است.

باززنده سازی ، بافت با ارزش شهری ، پایداری اجتماعی ، توسعه پایدار