نقش معماری مذهبی درتوسعه گردشگری مطالعه موردی محراب ها

انسان ها ازقدیم تا به امروز مکانی را برای نیایش در معماری های خود در نظر م یگرفتند که این مکان ها، ابتدا غارها و بعدها به معابد، کنیسه ، کلیسا ومساجد تبدیل شدند و معماران این بناها را با عظمت و شکوه هرچه بیشتر در دوران های مختلف با سبک های مختلف می ساختند،کشور ایران با داشتن اماکن زیادی از ادیان و آیین های مختلف با معماری و بافت تاریخی منحصر بفرد از ظرفیت بسیار بالایی در جهت جذب گردشگران برخوردار است ، یکی از شاخصه هایی که نشان دهنده ی معماری معنوی می باشد ، محراب است که در اغلب این معمار یها وجود دارد ،هدف از نگارش این مقاله بررسی نقش محراب ها در توسعه گردشگری و مقایسه شباهت ها و تفاوت های فضای محراب درادیان مختلف می باشد، روش پژوهش بر اساس هدف "بنیادی"و بر اساس ماهیت "توصیفی-تحلیلی"می باشد،با توجه به یافته های این پژوهش ، محراب که در معماری مساجد،کلیسا و کنیسه ها جایگاه تعریف شده ای دارد، مانند هر عنصر معماری دیگر، سرگذشتی طولانی را پشت سرگذاشته وسابقه این فرم معماری در آیین ها و ادیان ایرانی پیش از اسلام نیز وجود داشته است ومهرابه نشانه ای است که از آیی نهای مهرپرستی به یادگار مانده و با معماری و تزیینات منحصربفردی که داردمی تواند در جذب گردشگران وایجاد اشتغال وکسب درآمد های بیشتر برای شهر مقصد وتوسعه گردشگری موثر باشد.

کلیدواژه ها:

معماری مذهبی ، توسعه گردشگری ، محراب