محمد ترابی نامی - دکترای پزشکی، دانشجوی دکترای تخصصی علوم اعصاب، پژوهشکده علوم شناختی تهران
سیدکمال خرازی - استاد دانشکده روا نشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تهران و پژوهشکده علوم شناختی

یکی از چالشهای پژوهشی امروز در علم یاددهی- یادگیری پاسخ به این سؤال است که بهکارگیری یافته های برآمده از مطالعات علوم اعصاب شناختی درباره یادگیری تا چه حد میتواند در بهبود کیفیت آموزش و بهطور خاص آموزش پزشکی مؤثر افتد و اساساً زبان علوماعصاب و علم یاددهی- یادگیری تا چه اندازه مشترک است؟ در حالیکه آموز ههای قبلی بر اهمیت مفهوم طرح واره یا قالبهای ذهنی به عنوانزیرساخت فراگیری جدید، تاکید داشته اند، علوم اعصاب شناختی در پی این است که دانش، بینش و تجربه، چگونه در مغز پردازش میشوند و ارتباطات عصبی موجود در مغز چطور موجبات یادگیری جدید را فراهم میآورند .اطلاعات کدگذاریشده در هیپوکامپ میتواند به شیوهای پایادر شبکههای نئوکورتیکال نهادینه شده، طرح وارهها را شکل دهد. بهر هگیری از این ساز و کارها در بهبود آموزش و خصوصاً آموزش پزشکیچگونه میسر است؟ بینش فعلی برآمده از پژوه شهای بنیادی و کاربردی علوم اعصاب شناختی، روا نشناسی شناختی، پژوهشهای علم یاددهی-یادگیری، تحول در امر آموزش از جمله آموزش پزشکی را نوید می دهد. این مقاله به بررسی فصول مشترک علوم اعصاب، مطالعات شناختی و آموزش پزشکی میپردازد

علوم اعصاب شناختی، آموزش پزشکی، طر حواره، شناخت، یاددهی، یادگیری، روا نشناسی شناختی