حوریه رستم زاد - دکتری جغرافیای گردشگری

با توجه به این‌که گردشگری به عنوان عاملی برای رشد و توسعه پایدار محسوب می‌گردد، رشد صنعت گردشگری می‌توان تأثیرات همه جانبه‌ای در منطقه به دنبال داشته باشد. افزایش درآمدها، تنوع اقتصادی، خارج شدن منطقه از انزوا وایجاد فرصت‌های شغلی از پیامدهای این صنعت به شمار می‌آید. این در حالی است که منطقه‌بندی کردن گردشگری با توجه به توان های بالقوه هر منطقه می تواند به توسعه مناطق محروم منجر شود و دولت نیز باید زیرساخت های لازم در جهت توسعه و بومی‌‌سازی گردشگری فراهم اورد. در این راستا در این مقاله سعی شده است که صنعت گردشگری به عنوان رهاوردی نوین، گامی در جهت توسعه مناطق محروم باشد. روش استفاده در این پژوهش، پیمایشی و توصیفی – تحلیلی بوده است، و با بهره‌گیری از مدل SWOT نتایج حاصله حاکی از ان است که ، صنعت گردشگری در ایران با توجه به جاذبه‌های زیاد گردشگری، با موانع جدی در این زمینه روبرو است ، که می‌توان به نبود مدیریت مدون در زمینه توسعه گردشگریع سحطی‌نگری مسئولین امر به این موضوع، عدم معرفی آثار و جاذبه‌های دیدنی، امکانات رفاهی و اقامتی و کمبود بودجه اختصاصی به این صنععت را اشاره نمود.

گردشگری پایدار، توسعه، مناطق محروم، مدلSWOT