نقش گردشگری روستایی الکترونیکی در توسعه پایدار مناطق محروم

در شرایط کنونی که گسترش خدمات الکترونیکی، توسعه فناوری، بهبود خدمات دولت از طریق بهبود روشهای مجازی در رأس برنامه‌های دول قرار دارد برای توسعه روستاهای مناطق محروم کشور که وابستگی شدیدی به کشاورزی دارند، می‌تواند بعنوان راهی برای وابستگی از درآمد محصولات کشاورزی و رهایی از اقتصاد تک محصولی باشد چرا که امروزه فناوری اطلاعات و ارتباطات محور توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی به حساب می‌آید و گردشگری الکترونیکی یکی از فراورده‌های این فن‌آوری رو به رشد است. کانون‌های روستایی در ایران به سبب سکونت بخش قابل توجهی از جمعیت کشور ما در آن و اثرگذاری فعالیت‌های اقتصای این فضاها (کشاورزی) در فرایند رشد و پیشرفت ملی، جایگاه ویژه‌ای در فرایند توسعه سرزمینی دارند، لذا توسعه فضاهای روستایی از ضروریات اساسی هر برنامه‌ریزی توسعه کلان و سرزمینی به شمار می‌آیند. روش تحقیق توصیفی – تحلیلی و با استفاده از منابع اسنادی و کتابخانه‌ای می‌باشد و تحلیل نتایج تحقیق نشان می‌دهد که گردشگری روستایی الکترونیکی یکی از اولویت های اساسی در فرایند برنامه‌ریزی توسعه روستایی کشور برای کاهش انزوای روستاها و ابزار راهبردی مهمی در توسعه متوازن سرزمین به حساب می‌آید و هم‌چنین ابزاری قدرتمند برای بهبود زندگی مردم و یکی از بهترین راه‌های نجات روستاهای محروم کشورمان از مسائل و مشکلات اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی و رسیدن به عدالت اجتماعی و جغرافیایی در پهنه این سرزمین است.

کلیدواژه ها:

گردشگری ، گردشگری روستایی الکترونیکی ، فن‌آوری اطلاعات و ارتباطات ، روستا ، مناطق محروم