عباس فردوسی - عضو هیئت علمی گروه اجتماعی دانشگاه پیام نور
زکیه آفتابی - مدرس دانشگاه پیام نور،
پریسا زارع - عضو هیئت علمی دانشگاه پیام نور

تجربه توسعه کشورهای جهان سوم از دهه پنجاه به طور فزاینده‌ای متنوع و از این رو بسیار آموزنده بوده است. تغییر ماهیت نگاه به توسعه مقوله‌ای است که در چند دهه گذشته در این خصوص رخ داده و به تبعیت از آن شاخص‌های توسعه اقتصادی، توسعه انسانی و شاخص‌های توسعه پایددار به مثابه مهمترین معیارهای سنجش میزان توسعه یافتگی کشورها کاربرد پیدا کرده‌اند. هدف اصلی این تحقیقع طبقه‌بندی انواع شاخص‌های توسعه در کشورهای جهان سوم در حیطه سه محور شاخص های توسعه اقتصادی، شاخص‌های توسعه اجتماعی و شاخص‌های پایداری می‌باشد. هم‌چنین نگاهی به وضعیت ایران در خصوص شاخص توسعه انسانی خواهد داشت که جزیی از شاخص‌های توسعه اجتماعی محسوب می‌شود. در این راستا از آخرین گزارش سازمان ملل در زمینه توسعه انسانی استفده شده است. که مربوط به سال 2013 می‌باشد. روتحقیق از نوع تحلیلی – کاربردی بوده و جمع‌آوری اطلاعات با استفاده از روش اسنادی – کتابخانه‌ای انجام شده است. یافته‌ها نشان می‌دهند که ایران در مقایسه با کشورهای جهان از بعد شاخص توسعه انسانی در سطح متوسطی قرار دارد و هم‌چنین نسبت به دوره قبل دارای دو رتبه صعود بوده است. از این رو لازم است علاوه بر تقویت این بخش، تمرکز توسعه بیشتر به زمینه‌های اقتصادی و محیطی معطوف گردد.

توسعه یافتگی، شاخص‌های توسعه، توسعه انسانی، کشورهای جهان سوم، ایران