بررسی نقش سرمایه فکری بر نوآوری تدریجی

عنصر حاضر، عصر تحولات شگرف در فن‌آوری‌هاست. عصری که ساختار فکری آن آکنده از عمق بخشیدن به اطلاعات و توجه به مشارکت نیروی انسانی خلاق و دانش‌گرا به جای نیروی انسانی وظیفه‌گراست. از این‌رو مدیریت هوشیار بر آن است تا هر چه بیشتر و بهتر در جهت استفاده از ابزاری به نام دانش برای رویارویی و مقابله با عوامل عدم اطمینان، حفظ موقعیت و ایجاد خلاقیت و نوآوری جهت گسترش عرصه رقابتی خود برآید، این امر مستلزم این است که سازمان‌ها با ارج نهادن به مدیریت سرمایه فکری و متقابلاً مدیریت خلاقیت و نوآوریف آن را به عنوان یک نیاز استراتژیک و ضروری جهت پیشگامی در عرصه رقابت‌پذیری، در زمره برنامه‌های اولویت‌دار خود قرار دهند. مدیریت نوآوری در واقع فرایندی است که از طریق ترکیب و یکپارچگی اجزای مختلف دانش به تبدیل ایده به دانش فنی و محصولات و خدمات جدید می‌پردازد.

کلیدواژه ها:

سرمایه فکری ، سرمایه ساختاری ، نوآوری سازمانی ، نو آوری تدریجی