تأثیر روند تغییرات بارندگیهای سیکلونی استان اصفهان بر گردشگری پایدار آن با استفاده از شاخص TCI

گردشگری پایدار مقصود اصلی علم گردشگری در مناطقی است که توانهای اکولوژیکی لازم جهت جذب گردشگر را دارند. گردشگری پایدار ضمن ابعاد گسترده در زمینه های مختلف اقتصادی واجتماعی با عوامل طبیعی وزیست محیطی ارتباط ناگسستنی دارد. بارش به عنوان نماینده عوامل طبیعی حاصل رفتار سیکلونها وآنتی سیکلونها می باشد که نقش بسزایی درفعالیتهای مختلف اقتصادی واجتماعی دارد، از این نظر تغییرات زمانی و مکانی آن نیز دارای ارزش واهمیت بسیاری است. یکی از این فعالیتهای مهم اقتصادی و اجتماعی توریسم یا گردشگری است که با میزان بارندگی رابطه معکوس دارد. بررسی تغییرات وتحلیل روند این تغییرات با توجه به اهمیت منطقه مورد مطالعه(استان اصفهان) از نظر گردشگری و قرار گرفتن در منطقه حساس از نظر بارندگی انگیزه تحقیق حاضر برای رسیدن به تأثیر روند تغییرات بلند مدت بارش بر میزان گردشگری پایدار است. به منظور بررسی روند بارش به صورت ماهانه از آزمون آماری من کندال و از شاخص گردشگری TCI جهت محاسبه معیارهای گردشگری پایدار در کلیه ماهها طی سالهای آماری 2009_1993 استفاده گردید.محاسبات به کمک نرم افزارExcel و spss انجام شد و نتایج به دست آمده ازآزمون من کندال با سطح اطمینان 95 درصد تنها در 5 ایستگاه استان، یعنی ایستگاه اردستان ونطنزدر ماه دسامبر روند معنادار از نوع افزایشی و در ایستگاه شهرضا، کبوتر آباد وگلپایگان در ماه مارس روند کاهشی بارش دیده شد. که طبق محاسبات گردشگری علی رغم رابطه قوی بین میزان بارندگیهای سیکلونی وگردشگری، هرچند تغییرات مکانی بارش معیاری پایدار برای گردشگری محسوب می شود. رتبه شاخص گردشگری TCI با تغییرات زمانی بارندگی تغییری نکرده که به معنای عدم تأثیر تغییرات بلند مدت بارندگی زمانی در گردشگری پایدار آن در سالهای آماری مورد بحث دارد

کلیدواژه ها:

گردشگری پایدار ، بارش ها ، سیکلونی ، تغییرات زمانی ومکانی ، TCI ، اصفهان