بررسی اقتصادی اجتماعی پتانسیل های مناطق بیابانی (مطالعه موردی شترداری)

کشور ما با داشتن مراتع نیمه کویری وسیع و آب و هوای خشک و گونه های خاص گیاهی یکی از نواحی مستعد زیست و پرورش شتر می باشد. این دام با اختصاصات زیستی و صفات پرورشی و تولیدی مختص به خود از انوع مناسب دام جهت نگهداری و تولید م حصولات دامی با بازده اقتصادی مطلوب در شرایط اقلیمی و جغرافیایی کشور ما می باشد. بحران بیابان زایی و سرگردانی شتر موجب عدم برنامه ریزی و مدیریت دوسویه در مهار بیابان و شتر شده است. مطالعه ی حاضر با هدف تعیین پتانسیل های اقتصادی شترداری در مناطق بیابانی استان یزد طراحی شده است. روش تحقیق در این مطالعه بررسی منابع و اسناد حاصل از توسعه شترداری در منطقه مورد مطالعه بوده است. نتایج نشان می دهد 5065175 هکتار از سطح استان یزد بیابانی است و 21/55 هزار نفر شتر در استان یزد وجود دارد. پس شتر می تواند ضمن تولید گوشت و محصولات خود مانند پوست، کرک، پشم و شیر در بیابان های کشور به عنوان دژمستحکمی از بیابانزایی جلوگیر نماید، در نتیجه پرورش دام شتر در شرایط اقلیم های خشک مقرون به صرفه بوده و موجب اشتغال زایی و افزایش سطح درآمد ساکنین منطقه می شود.

کلیدواژه ها:

بررسی ، اقتصادی اجتماعی ، بیابان ، شتر ، یزد