ارزیابی تکنیک سرعت پیشروی و دور مکنده در برداشت مکانیزاسیون نیشکر

یکی از روش های برداشت مکانیزه نیشکر استفادهاز دروگر خردکننده است. خردکننده ها دستاه های کامل و توام با سرعت کاربالایی هستند که عملیات سرزنی، برداشت، برش، جمع آوری و بارگیری ساقه را انجام می دهند. براشت مکانیزه نیشکر با این نوع دروگرها دارای ضایعات می باشد. وجود این ضایعات منجر به کاهش عملکرد دروگر و در نهایت باعث کاهش بهره وری اقتصادی می گردد. این تحقیق در مزارع سبز در حال برداشت شرکت توسعه نیشکر و صنایع جنبی خوزستان واحد دعبل خزاعی به انجام رسید. داده های آماری به دس آمده در قالب دو تیمار، که فاکتور اصلی سرعت پیشروی در سه سطح، 2، 3 و 4 کیلومتر در ساعت و دور پروانه تمیز کننده به عنوان فاکتور فرعی نیز در سه سطح، 900، 1100 و 1300 دور در دقیقه بودند که با استفادهاز آزمایش اسپلیت پلات در قالب طرح بلوکهای کاملاً تصادفی در سه تکرار انجام و مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت. پس از آنالیز تجزیه واریانس تیمارها، مشخص شد که سرعت پیشروی 3 کیلومتر در ساعت به علت دارا بودن کمترین مقدار ضایعات، 3/739 تن در هکتار و تیمار دور پروانه مکنده 1100 دور بر دقیقه نیز با دارا بودن کمترین مقدار ضایعات، 4/578 تن در هکتار به عنوان مناسب ترین دور برای پروانه مکنده انتخاب گردید. برای محاسبه میزان ظرفیت موادی دروگر و مد زمان برداشت، سطوح سرعت پیشروی تفاوت معنی داری با هم ندارند. سرعت پیشروی 3 کیلومتر در ساعت به علت دارا بودن بیشترین مقدار ظرفیت موادی دروگر، 35/35 تن در ساعت و از لحاظ مدت زمان برداشت نیز سرعت 3 کیلومتر در ساعت به علت دارا بودن کمترین تلفات زمانی، به میزان 0/011 دقیقه در یک ردیف برداشت مناسب ترین سرعت انتخاب گردید.

کلیدواژه ها:

برداشت مکانیزاسیون ، دور مکنده ، سرعت پیشروی ، نیشکر