مریم اقبالی وایقان - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی روستایی دانشگاه پیام نور ارومیه

کشاورزی ارگانیک یک سامانه جامع گرا است که موجب بهبود سلامت چرخه های زیستی و فعالیت زیستی خاک می شود. در کشاورزی ارگانیک به جای کاربرد نهاده های برون مزرعه ای، بر استفاده از عملیات مدیریتی تأکید می شود که اساس چنی دیدگاهی این است که مسائل و مشکلات هر اکوسیستم، رهیافت مدیریتی خود را با توجه به شرایط اقلیمی، فیزیکی، فنی، اجتماعی و اقتصادی می طلبد و نمی توان از یک نسخه نهایی جهانی یکسان برای تمام کشت بوم ها بهره گرفت. در این روش ک شت کاربرد مواد شیمیایی به حداقل مواد مورد نیاز خود کاهش یافته است. در عرض تولید محصول وابستگی بیشتری به نگهداری و استفاده از منابع موجود در مزرعه مانند دام، انسان و ضایعات گیاهی (بقایای گیاهی) دارد. هدف عمده کشاورزی ارگانیک، رسیدن به ثبات در تولید، بدون قربانی کردن اهداف اصولی (عملکرد زیاد) و بدون آلوده سازی آب، خاک و هوا می باشد. کشاورزی ارگانیک می تواند راه حلی مناسب برای بخشی از مشکلات امنیت غذایی جهان باشد. در کشاورزی ارگانیک آثار منفی اقتصادی انقلاب سبز به دلیل مد نظر قرار دادن کشاورزان خرده پا، آثار اجتماعی به دلیل توجه به حاصلخیزی خاک به حداقل می رسد. عوارض کشت سنتی نیز که شامل درآمد کم تولید کننده و غذای تولیدی ک م می باشد نیز مرتفع گردیده و در نهایت منجر به کشاورزی پایدار می شود.

ارگانیک، نهاده، اکوسیستم، امنیت غذایی، انقلاب سبز، حاصلخیزی خاک، کشاورزی پایدار