فاطمه گل و بستان - دانشجوی کارشناسی ارشد محیط زیست دانشگاه آزاد اسلامی واحد لاهیجان، لاهیجان، ایران
محمد دهدار درگاهی - عضو هیئت علمی گروه محیط زیست، دانشکده منابع طبیعی دانشگاه آزاد اسلامی واحد لاهیجان، لاهیجان، ایران
مهسا حکیمی عابد - عضو هیئت علمی گروه محیط زیست، دانشکده منابع طبیعی دانشگاه آزاد اسلامی واحد لاهیجان، لاهیجان، ایران

جای پای بوم شناختی، سطحی است که یک فرد یا جمعیت انسانی، برای تأمین منابع مورد نیاز و پشتیبانی پایداری خود و نیز جذب پسماند با فناوری متداول، به کار می برد. رویکرد جای پای بوم شناختی، اینک به طور گسترده ای در سراسر جهان، به عنوان یک شاخص سنجش زیست محیطی برای پایداری به کار می رود. اهداف پژوهش حاضر استفاده از روش جای پای بوم شناختی در بررسی امکان کاربرد شاخص جای پای بوم شناختی در مدیریت گردشگری شهرستان لاهیجان و بررسی امکان کاهش میزان جای پای بوم شناختی گردشگری بر اساس نتایج حاصله از تحقیق می باشد. در پژوهش حاضر از روش استقرایی استفاده شد. در این راستا با تهیه پرسشنامه در زمینه مصرف غذا و آب و توزیع آنها بین گردشگران محدوده مطالعاتی، الگوی مصرف آنها بدست آمد. نتیجه ی تحقیق بیانگر نیاز سرانه EF هر گردشگر 0/00033 هکتار و EF کل گردشگران 82/5 هکتار در بخش غذا و آب می باشد.

جای پای بوم شناختی (EF)، گردشگری، لاهیجان