علی قدیری - دانشجوی کارشناسی ارشد آلودگی های محیط زیست، دانشگاه شهید بهشتی
افسانه شهبازی - استادیار پژوهشکده علوم محیطی، دانشگاه شهید بهشتی

امروزه آلودگی آبها از مهمترین معضلات جهانی بوده و با توجه به کمبود منابع آب و توزیع نامناسب منابع آب در سطح زمین، پایش و جلوگیری از آلودگی آب ها امری حیاتی است. یکی از بحران های حال حاضر اکوسیستم های آبی آلودگی حرارتی ناشی از فعالیت های صنعتی است. مهمترین فعالیت صنعتی که موجب این آلودگی می شود نیروگاه های تولید برق می باشند که سهمی حدود 80 درصد آلودگی حرارتی را به خود اخصاص می دهند. نیروگاه ها جهت خنک سازی تجهیزات خودآب خنک را از منابع آبی گرفته و آبی با دمای بالا را به همان اکوسیستم باز می گردانند. افزایش دمای آب تأثیرات بسیار مخربی چون کهاش اکسیژن محلول در آب، تسریع فعالیت های زیستی و پیری دریاچه ها، تغییر فون و فلور اکوسیستم، کوچ، هم بیشی، افزایش بیماری ها و قارچ ها و کاهش مقاومت به بیماری ها و مواد مسی و غیره را به دنبال دارد. با توجه به افزایش تقاضا برای نیروی الکتریکی در آینده ما با احداث نیروگاه بیشتری مواجه خواهیم بود و در نتیجه با حوادث و معضلات زیست محیطی و یا حتی انقراض بعضی گونه ها مواجه خواهیم شد که برای جلوگیری و حداقل کاهش اثرات سوء پساب گرم صنایع راهکارهایی از جمله احداث برج های خنک کننده که مرسوم ترین راه می باشد، ایجاد حوضچه های ماندو یا سیستم های آبفشانی وجود دارد. همچنین با توجه به اینکه پساب خروجی دارای انرژی گرمایی قابل توجهی می باشد، با برنامه ریزی می توان از آن استفاده های بهینه برد. از جمله استفاده از ان در سیستم گرمایشی مناطق مسکونی مجاور، استفاده از گرمای آن در صنایع آب شیرین کن، تأمین انرژی گرمایی مورد نیاز گلخانه ها و غیره که علاوه بر عدم تولید آلودگی حرارتی به نحوی از مزایای انرژی پساب خروجی نیروگاه ها بهره برد.

آلودگی آب، آلودگی حرارتی، فون و فلور، هم بیشی، برج های خنک کننده