افشین علی پور - دانشجوی کارشناسی دانشکده مهندسی مکانیک دانشگاه صنعتی امیرکبیر
آیت اله قره قانی - دانشجوی دکتری دانشکده مهندسی مکانیک دانشگاه صنعتی امیرکبیر
مصطفی میرسلیم - عضو هیات علمی دانشکده مهندسی مکانیک دانشگاه صنعتی امیرکبیر

کوچک سازی موتورهای درونسوز از راه حل های میان مدت برای کاهش دی اکسید کربن تولیدی از موتور است. این راه حل عمدتاً بر پایه افزایشچگالی توان تولیدی موتور استوار است، به گون های که از یک موتور موجود توان بی شتری گرفته شود و از آن در موقعیتی که توان بالا نیاز استاستفاده گردد. در نتیجه بدون افزایش در وزن موتور، توان آن افزایش یافته است و در مقایسه با موتور ساده دیگری که همان توان را تولید م یکند ووزن بیش تری دارد، سوخت کم تری مصرف می کند و کاهش در تولید دی اکسید کربن نتیجه آن خواهد بود. از این روش می توان برای کاهش حجماستوانه نیز استفاده کرد تا موتور کوچ کتر و جمع و جورتری داشت. از دیگر دستاوردهای کوچک سازی می توان به کاهش آلاینده های تولیدیهمچون اکسیدهای ازت، کاهش وزن و ابعاد خودرو نیز اشاره کرد. در این مقاله برای بررسی کوچک سازی موتورهای درونسوز بر روی روش هایپرخورانی، هیبریداسیون و استفاده از مواد نو برای دستیابی به مقصود تمرکز شده است و با معرفی هر روش و چگونگی تأثیر آن بر کوچک سازی،مزایا و معایب رو شهای مختلف ذکر شده است که امکان مقایسه بین روش ها را میسر می کند. همچنین در هر زمینه به طور خلاصه به بررسیپژوهش سایر محققان پرداخته و نتیجه کمی آن ذکر شده است. علاوه بر آن به منظور بدست آوردن تأثیر کمی کوچک سازی بر عملکرد موتور، یکیاز روش های ذکر شده را بر روی یک موتور موجود اعمال شد. بدین منظور موتور در نرم افزار جی تی پاور مدل شده است و افزایش چگالی توانخروجی که معیار کارایی روش اعمالی است، مورد بررسی قرار گرفته است.

کوچک سازی موتور، پرخورانی، هیبریداسیون، مواد نو