تعیین مکانهای مناسب کیفی اجرای آبیاری تحت فشار با استفاده از روش تحلیل سلسله مراتبی فازی (مطالعه موردی: دشت زاوه)

یکی از مهمترین منابع آب مورد نیاز برای کشاورزی، آب زیرزمینی میباشد. پیامد اضافه برداشت از آبخوان های آبرفتی،موجب آلودهشدن و کاهش کیفیت آب زیرزمینی و محصولات کشاورزی شده است. این امر باعث افزایش تولیدات کشاورزی درواحد سطح و بهرهوری بهینه از منابع آب و خاک با استفاده از روشهای نوین آبیاری شده است . در این تحقیق مکان یابیاجرای سیستمهای تحت فشار در دشت زاوه بر اساس پارامترهای کیفی سولفات، کلسیم، منیزیم، کلر، مواد معلق، شوری،نسبت جذبی سدیم و اسیدیته آب زیرزمینی و با استفاده از فرآیند تحلیل سلسله مراتبی و تلفیق آن با منطق ارزش دهیتدریجی فازی ارزیابی گردید. نتایج حاصل از هر دو فرآیند به یکدیگر نزدیک بودند و نشان دادند که حدود 60 % از نواحیشمالی و مرکزی آبخوان از نظر کیفیت آب در آبیاری تحت فشار دارای محدودیت کم تا متوسط میباشند. با حرکت به سمتمناطق غربی آبخوان، از کیفیت آب زیرزمینی کاسته شد و حدود 15 % نقاط غربی تحت پوشش وضعیت کیفی ضعیف قرارگرفتند.

کلیدواژه ها:

پارامترهای کیفی آب ، روش تحلیل سلسله مراتبی ، سیستم آبیاری تحت فشار ، کشاورزی