ویژگیهای بوم شناسی و زمین ریخت شناسی زیستگاههای شاخابه ای سواحل ایرانی دریای عمان

این تحقیق در سال 91 – 1390 با تاکید بر تجزیه و تحلیل اطلاعات و داده مربوط به ویژگیهای اکو - ژئومورفولوژی زیستگاههای ساحلی ساحل شرقی استان سیستان و بلوچستان، از بندر چابهار تا خور- خلیج گواتر به منظور مشخص نمودن تغییرات ساختاری فرم ساحلی انجام گرفته است. در این پژوهش اکوسیستم های شاخابه ای برای اولین بار مورد بررسی قرار گرفته و معرفی شده اند. سواحل دریای عمان (مکران) از واحدهای ناهموار سواحل ایران بشمار می روند که از نظر زمین ریخت شناسی ساحلی و بوم شناسی اکوسیستمهای ساحلی- دریایی، تحقیقات جامع و کاملی بر روی آن انجام نگرفته است. در این بررسی علاوه بر مطالعات کتابخانه ای، پیمایش زمینی- ساحلی انجام گرفت و اطلاعات با خروجی نقشه های GIS ارائه گردیده است. بر اساس بررسیهای انجام گرفته، مشخص گردیده است که اکثریت خورهای منطقه ساحلی دریای عمان، بر اثر رسوبگذاری پدید آمده اند. بطوریکه با یک سد (مانع طبیعی) و یا زبانه ماسه ای در مقابل یک منطقه پست ساحلی، حوضچه ها و آبگیرهایی در پناه آنها ایجاد می شوند که خورهای پشت سدی نامیده می شوند.شاخابه ها که جز اکوسیستم های زیر بخش کرانه هستند، در محدوده مورد بررسی شامل خور باهوکلات و گواتر، خلیج گواتر و حوضچه های کشندانی پشت سدی محدوده لیپار- بریس می باشند. شایان ذکر است که این نوع اکوسیستم ها بعنوان زیستگاههای منحصر بفرد عمانی مطرح می باشند و نمونه های آن در استانهای خوزستان، بوشهر و هرمزگان (به استثناء موارد محدود در جزایر تنگه هرمز ) تاکنون مشاهده و گزارش نشده است.

کلیدواژه ها:

بوم شناسی ، دریای عمان ، زمین ریخت شناسی ، زیستگاه شاخابه ای ، ناحیه ساحلی