مقایسه مدلهای خطی سری زمای و برنامهریزی ژنتیک در پیشبینی، مدلسازی و درونیابی سطح ایستایی (مطالعه موردی: سلماس)
عنوان مقاله: مقایسه مدلهای خطی سری زمای و برنامهریزی ژنتیک در پیشبینی، مدلسازی و درونیابی سطح ایستایی (مطالعه موردی: سلماس)
شناسه ملی مقاله: AZARAN01_030
منتشر شده در اولین همایش ملی تاثیر پسروی دریاچه ارومیه بر منابع خاک و آب در سال 1392
شناسه ملی مقاله: AZARAN01_030
منتشر شده در اولین همایش ملی تاثیر پسروی دریاچه ارومیه بر منابع خاک و آب در سال 1392
مشخصات نویسندگان مقاله:
محمد ناظری تهرودی - دانشجویان کارشناسی ارشد، منابع آب، دانشگاه ارومیه، ارومیه
مرضیه عباس زاده افشار - دانشجوی کارشناسی ارشد آبخیزداری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد میبد، یزد
مهدی شهنازی - استادیار گروه مهندسی آب، دانشگاه ارومیه، ارومیه
خلاصه مقاله:
محمد ناظری تهرودی - دانشجویان کارشناسی ارشد، منابع آب، دانشگاه ارومیه، ارومیه
مرضیه عباس زاده افشار - دانشجوی کارشناسی ارشد آبخیزداری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد میبد، یزد
مهدی شهنازی - استادیار گروه مهندسی آب، دانشگاه ارومیه، ارومیه
نیاز روزافزون به آب سیب گردیده است که برنامهریزیهای مدیریتی به منظور کنترل مصرف آب در آینده از اهمیت بیشتری برخوردار باشد. در این مطالعه دادههای سطح ایستایی ثبت شده توسط 99 چاه پیزومتر موجود در منطقه مورد مطالعه در دوره آماری 1391-1380 با استفاده از مدلهای خطی سری زمانی و برنامهریزی ژنتیک مدلسازی شدند و دو مدل ذکر شده مورد ارزیابی قرار گرفتند و با توجه به ضریب همبستگی بین دادههای مدل شده و دادههای نمونه اصلی، مدل برنامهریزی ژنتیک با توجه به همبستگی 814/0 بین دادهها، مدل مناسب جهت مدلسازی و پیشبینی سطح ایستایی منطقه مورد مطالعه شناخته شد. با استفاده از مدل منتخب، سطح ایستایی برای هر 99 حلقه چاه با توجه به مختصات جغرافیایی آنها، تا سال 92 پیشبینی شد. سپس با استفاده از مدل زمین آمار کریجینگ، سطح ایستایی منطقه مورد مطالعه درونیابی شد.
کلمات کلیدی: مدلسازی، سطح ایستایی، زمین آمار، کریجینگ، آرما، برنامهریزی ژنتیک
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/250770/