کاربرد معماری سرویس گرا در یک شهر الکترونیک با رویکرد امنیتی آن

توسعه روز افزون شهر از یک سو و پدیدار شدن نیازهای خاص ذی نفعان شهری از سوی دیگر باعث نیاز به مفهومی به نام شهر الکترونیک گشته است تا از طیق این مفهوم ارتباط بین سازمانهای شهری افزایش یافته و از این طریق توسعه شهر آسان تر شده و از آن مهمتر ارائه خدمات شهری به ذی نفعان سریعتر، باکیفیت تر، امن تر، متنوع تر، آسان تر و بدون محدودیت زمانی و مکانی انجام شود، اما از آنجایی در شهر الکترونیک زیر ساخت ها، سیستم ها، فناوری ها و سیاست های گوناگون و ناهمگونی وجود دارد و از طرف دیگر همکاری و یکپارچگی بین این سیستم ها برای ارائه خدمات شهری نیاز مبرم است بنابر این از یک طرف چالشی برای تعامل و همکاری این سیستم ها وجود دارد. از طرف دیگر با وجود این سیستم های ناهمگون مساله امنیت در شهر الکترونیک از اهمیت ویژه ای برخورداراست. خوشبختانه از آنجاییکه معماری سرویس گرا دارای ویژگی هایی مانند: اتصال سست، تعامل پذیری، قابلیت استفاده مجدد می باشد و این ویژگی ها پارادایم مناسبی برای یکپارچگی و همکاری بین سیستم ها می باشند بنابر این استفاده از این معماری برای ایجاد شهر الکترونیک مناسبترین گزینه می باشد. (1) و (2)