هانیه شاه محمدیان - کارشناس ارشد طراحی شهری، کارشناس صدور پروانه شهرداری منطقه ۱۳ تهران
محسن حسینی - کارشناس ارشد طراحی شهری، کارشناس طرح تفصیلی و بر و کف شهرداری منطقه ۱۲ تهران
محمدعلی ملیحی - کارشناس ارشد مهندسی عمران، کارشناس حوزه شهرسازی و معماری شهرداری منطقه ۱۳ تهران

پردیسهای دانشگاهی نهادهای علمی- اجتماعی میباشند که بسته به نوع ارتباط آنها با جامعه محلی پیرامون (داشتن مرزهای صلب و یا نرم) نمایانگر فرهنگ آن جامعه هستند. آموزش و به تبع آن محیطهای آموزشی بیشترین اثر و نقش را بر ذهنیت و تمدن سازی جوامع دارند. عمدتاً طبقه خلاق هر جامعه ای بخش قابل توجهی از تجربیات آکادمیک و اجتماعی خود را در این محیطها کسب میکنند. فضای پردیسهای دانشگاهی با در برداشتن مؤلفه های انسانی و غیرانسانی؛ زمینهای برای بروز رفتارهای گوناگون خواهند بود. با این وجود فعالیتهای اجتماعی و اختیاری به دلایل مختلف از جمله استراتژیهای مدیریتی و طراحی در این محیطها کاهش یافته است. بسیاری از طراحان شهری از طراحی خوب برای رسیدن به نتایج مطلوب دفاع کرده اند. بنابراین در این مقاله به بررسی تأثیر محیط کالبدی پردیس بر روی رفتار تحت موضوعاتی چون؛ محیط کالبدی پردیس همچون زمینه رفتار و نقش آن به عنوان مکانی برای شناسایی رفتارها، نقش مصنوعات هنری در ارتباطات درون محیط کالبدی پردیس و نهایتاً ردپاهای رفتاری در محیطهای تعاملی پرداخته خواهد شد. روش تحقیق به لحاظ هدف کاربردی و به لحاظ روش، توصیفی- تحلیلی میباشد. جمع آوری اطلاعات در راستای بررسی اهداف پژوهش به صورت کتابخانهای و میدانی است. مطالعه کاربران فضا از طریق بکارگیری تکنیکهایی چون مشاهده، پرسشنامه و مکان سنجی انجام شده است. اگر پردیس زمینه بروز رفتارهای متفاوت باشد و ارتباط دهنده مؤلفه های کالبدی و غیر کالبدی را بعد اجتماعی طراحی شهری در نظر بگیریم، معیارهای کالبدی طراحی در طرح توسعه پردیس مرکزی دانشگاه تهران باید در راستای تقویت کیفیتهایی همچون یادگیری فرهنگی، حضور پذیری، گوناگونی اجتماعی، حس قلمرو، مشارکت، رنگ تعلق و ... باشد.

محیط کالبدی، رفتار، کیفیتهای محیطی، پردیس دانشگاه تهران