الهام محمدی - دانشجوی طراحی شهری ، دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه آزاد اسلامی قزوین

دستیابی به فضای شهری زیست پذیر درخور انسان نیازمند شناخت روحیات زیباشناسانه و طبیعت گرای او در محیطهای شهری می باشد . شهر پایدار ، بی هویتی ، بی روحی و دوری از طبیعت را از شهر می گیرد و محیطهای قابل پیاده روی ، فعال ، پرتحرک و سرزنده تحویل می دهد. با این پیش فرض کلی این مقاله بر آن است تا ضمن حفظ پایداری زیست محیطی در خیابان های شهری ، در جهت افزایش قابلیت پیاده مداری آن گامی بردارد . تلفیق طبیعت و فضاهای شهری برای ایجاد خیابان های پیاده محور زیست پذیر از طریق توجه به انسان به عنوان مهمترین عامل حیات شهرها و برآوردن نیازهایی از جمله حرکت و ارتباط با طبیعت و تقویت زندگی اجتماعی انسان در شهرها هدف این مقاله می باشد . در طول دهه های گذشته، اتکای بیش از حد شهرسازی مدرن به نیازهای حرکت سواره و غفلت از حفظ و ساماندهی فضاهای پیاده که افول ارزشهای اجتماعی، فرهنگی، بصری و کاهش کیفیت محیط شهری را در این بافتها به همراه داشت اثرات نامطلوبی بر سلامت روانی و جسمانی انسان گذاشته است که سبب شده مطالعه در این مبحث را امری ضروری بشماریم ، ازاین رو به اهمیت قابلیت پیاده مداری و تاثیر جاذبه های طبیعی بر آن اشاره می شود . در ادامه با معرفی چند نمونه ی موفق داخلی و خارجی از خیابان های پیاده محور به بررسی و تحلیل نمونه ی موردی در شهر کرج پرداخته می شود . نوشتار حاضر ،پژوهشی تحلیلی -کاربردی است که برای تحلیل نظرات کاربران فضا از فن مصاحبه استفاده شده است . در پایان راهکارهای افزایش پیاده محوری مسیر های شهری برای ایجاد خیابان های سبز با تاکید بر تمایل افراد پیاده به عدم حذف کامل خودرو به جهت ایجاد سازش و احترام متقابل میان سواره و پیاده ارائه گردیده است.

پیاده محور ، خیابان سبز ، طبیعت ، سرزندگی ، زیست پذیری ، فضاهای پیاده ، کیفیت فضا