الهام حسین بگلو - دانشجوی دوره کارشناسی ارشد دانشگاه پیام نور استان آذربایجان غربی
امامعلی عاشری - مدیری گروه رشته جغرافیا دانشگاه پیام نور استان آذربایجان غربی

تحقق توسعه پایدار بیش از هر منبعی به انسان وابتسه است انسانی که بتواند به کمک عقل و خرد و تولدی علم و دانش و توسعه عدالت (حقوق برابر انسانها) به فکر بهبود زندگی بشری باشد. در این مقاله سعی شده است رابطه بین گردشگری روستایی را با توسعه روستایی و توسعه پایدار مورد توجه قرار دهد و جایگاه گردشگری در ارتباط با جهانی شدناز یک طرف و ا لگوی توسعه که امروزه بیشتردر خدمت جهانی سازی قرار گرفته از طرف دیگر شفاف گردد. در واقع، گردشگری روستایی نوعی گردشگری پایدار است که از منابع نواحی روستایی بهره برداری می کند، گردشگری روستایی می تواند نقش مهمی در توسعه مناطق روستایی ک ه دارای مناظر طبیعی جذاب، روستاهای جنگلی، کوهستانی و متنوع از نظر فرهنگی، اقلیمی و قومی می باشد، ایفا نماید. گردشگری روستایی منافعی نظیر ایجاد فرصت های شغلی، کسب درآمد بیشتر برای دولت، افزایش درآمد خانوارهای روستایی، ایجاد رفاه اجتماعی و غیره دارد، اما مانند شمشیر دولبه ای است که در صورت تبدیل شدن به گردشگری افسار گسیخته، میتواند بر پیکره طبیعی و فرهنگی روستاها آسیب وارد کند. برای دست یابی به منافع گردشگری باید کلیه موانع و مشکلات موجود در سر راه این فعالیت مرتفع شود. برای این منظور باید به اقداماتی از جمله ایجاد و توسعه زیرساخت ها، تبلیغات و بازریابی پایدار، برگزاری مسئولانه تورهای گردشگری، زمینه سازی برای سرمایه گذاری بخش خصوصی و غیردولتی در زمینه گردشگری روستایی، اولویت بخشی به خواست ها و اهدفا مردم محلی در راستای برآوردن نیازهای آنها و تدوین قوانین و مقررات متناسب، دست زد. در زمنیه ی زیست محیطی نیز ورود گردشگران به نابودی گونه های گیاهی و جانوری، افزایش آلودگی و تخریب محیط زیست می شود. توسعه پایدار در سه حیطه دارای مضامین عمیقی است، پایدار اجتماعی، پایداری اقتصادی و پایداری محیطی. که طراحی اقلیمی در زمره اهداف پایداری محیطی قرار می گیرد. ایده پایداری محیطی عبارتست از باقی گذاردن زمین و ا مکانات طبیعت به بهترین شکل برای نسل آینده، لذا موارد مربوطه: استفاده حداقل از آلاینده ها، استفاده از انرژی های تجدید پذیر و مصرف سوختهای فسیلی در حداقل رعایت شود. گردشگری روستایی از یک سو قابلیت اقتصاد سرمایه داری را در تصرف فضاهای جدید و ادغام آنها را در جرخه مصرف باز می نماید که در آن راهبرد کالایی شدن نواحی روستایی به عنوان بخشی از اقتصاد زیبا شناختی معاصر محسوب می گردد. از دیگر سو گردشگری روستایی نتیجه یک مفهوم فراگیر از گریزهای شهری است که با نحوی با پدیده اصلاح الگوی مصرف در ارتباط است. در این مقاله به بیان گردشگری و گردشگری در اسلام و سپس اصلاح الگوی مصرف گردشگری و در نهایت راهکارها و نتایج را مورد بحث قرار داده ایم. راهکار و سیاستها برای اصول گردشگری و خصوصیات گردشگری پایدار و توسعه پایدار گردشگری که دارای دو بعد اصلی حفاظت از محیط زیست و منابع گردشگری و میراث فرهنگی و یک مفهوم اساسی و کلیدی «ظرفیت پذیری» است فراهم گردد.

روستا، گردشگری، آذربایجان