سارا امینیان - مدرس گروه اگروتوریسم دانشگاه زنجان، ایران
ابوالفضل لولایی کارشناس ارشد کل منابع طبیعی و آبخیزداری استان تهرا

زعفران با نام علمی کرکوس ساتیوس Crocus Sativus از خانواده زنبقاین Iridaceae می باشد. در برخی منابع، مثلاً در دائره المعارف آمریکا Americana Encyclopedia ذکر شده است که این کلمه از کریکوس Corycus که نام منطقه ای در سیلیسیا Cilicia واقع در شرق مدیترانه می باشد گرفته شده است. عده ای مبداء زعفران را ایالت قدیم ماد ایران می دانند، برخی از محققین نیز خاستگاه زعفران را در منطقه ویعتری از کره زمین شامل یونان، ترکیه، آسیای صغیر و ایران می دانند. زعفران با نام علمی (L Crocus Sativus) از خانواده زنبقیان (Iridaceae) گیاهی علفی، چندساله، بدون ساقه و پیاز دار است. پیاز زعفران از نوع توپر و تقریباً کروی شکل با قطر 3 تا 5 سانتی متر و پوششی قهوه ای رنگ می باشد که در زیر خاک قرار می گیرد. هر پیاز 6 تا 9 برگ باریک، نظیر برگ علفهای چمنی تولید می نماید. ریشه های زعفران از نوع افشان هستند که از قاعده پیازها و از روی دایره محیطی آن می رویند.

زعفران، اگروتوریسم، گیاه دارویی، گیاه شناسی