اهمیت طبقه یندی قارچ های میکوریز آریسکولار در درک تنوع زیستی این گروه قارچی

سال انتشار: 1391
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 504

فایل این مقاله در 7 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NSBDIAE02_445

تاریخ نمایه سازی: 22 اردیبهشت 1393

چکیده مقاله:

تنوع زیستی در میان جاندارن تشکیل دهنده یک زیست بوم، نشانی از پایداری آن زیست بوم است. علاوه برآن وجود تنوع زیستی بالا در جهان زنده به مثابه داشتن یک بانک غنی ژنتیکی است که موجب افزایش توان گونه های مختلف و زیست بوم ها در برابر تغییرات فیزیکی می گردد. که امروزه با افزایش فشار جمعیت های انسانی در حال گسترش بوده و می تواند منبعی مناسب برای فعالیت های انسانی چون ک شاورزی باشد. درک درست از تنوع زیستی و سنجش آن نیازمند شناسایی درست و طبقه بندی مناسبی از جاندران تشکیل د هنده این تنوع است. در گذشته به علت نبود ابزارهای مناسب بیشتر توصیف های انجام شده از موجودات مختلف بر پایه صفات ریخت شناسی ا ستوار بوده و متأسفانه به دلیل بروز تفاوت ها در صفات ریخت شناسی در شرایط مختلف محیطی، گاهی اوقات شناسایی بر مبنای مشخصات ریخت شناسی باعث بروز ناهماهنی های تاکسونومی گسترده ای شده است. امروزه بهره گیری از ابزارهای مناسب ژنتیکی از جمله رمز گشایی ژن ها و استفاده از ترادف های بازها در برخی از ژن های حاوی اطلاعات مؤثر و مهم سبب رسیدن به طبقه بندی های طبیعی بر پایه فیلوژنی شده است. در این میان قارچ های میکوریز آربوسکولار بدلیل نقش مهمی که در زیست بوم های مختلف طبیعی و ایجاد شده توسط انسان بازی می کنند، از دیرباز توسط دانشکندان مختلف بطور گسترده ای مورد مطالعه قرار گرفته اند و سیستم های طبقه بندی آنها و نیز شناسایی گونه ها و تنوع زیستی آنها مورد بازنگری مجدد قرار گرفته است. در این مقاله سعی شده سیر تاریخی این طبقه بندی، اهمیت این گروه قارچی، نقش تنوع آنها و جدیدترین طبقه بندی فیلوژنتیکی ارائه شده توسط قارچ شناسان معرفی گردد.

کلیدواژه ها:

قارچ های میکوریز آربسکولار ، تنوع زیستی ، طبقه بندی

نویسندگان

سجاد نوری

دانشجوی کارشناسی ارشد سیستماتیک و اکولوژی گیاهی، دانشکده علوم، دانشگاه ارومیه

یوبرت قوستا

عضو هیئت علمی گروه گیاه شناسی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه ارومیه

جلیل خارا

عضو هیئت علمی گروه زیست شناسی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه ارومیه