بررسی تأثیر کودهای زیستی اسید هیومیک و فسفاته بارور 2 بر عملکرد پروتئین در کشت مخلوط چاودار و شبدر

کشت مخلوط یکی از روش های مناسب برای حرکت در راستای کشاورزی پایدار و حفاظت از محیط زیست است. بر این اساس، آزمایشی در سال 1389 در مزرعه تحقیقاتی مرکز تحقیقات استان آذربایجان غربی با کشت مخلوط به روش جایگزینی دو گیاه شبدر قرمز و چاودار به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی اجرا گردید. فاکتور اصلی (A) شامل تیمارهای کودی (شاهد، اسید هیومیک، فسفاته بارور 2 و اسید هیومیک + فسفاته بارور 2) و فاکتور فرعی (B) شامل نسبت های کشت، ((b(1) کشت خالص چاودار، ((b(2) 75 درصد چاودار +25 درصد شبدر، ((b(3)50 درصد چاودار +50 درصد شبدر، ((b(4) 25 درصد چاودار + 75 درصد شبدر و ((b(5) کشت خالص شبدر بود. براساس نتایج به دست آمده اثر متقابل کود هیومیک با نسبت کشت 75 درصد شبدر با 25 درصد چاودار بیشترین میزان را به خود اختصاص داده و کمترین این میزان مربوط به اثر متقابل سطح شاهد تیمار کودی با کشت خالص شبدر بود.