اثر روش های تیمار بذر و محلول پاشی کدهای زیستی و آلی بر عملکرد و اجزای عملکرد ذرت

به منظور بررسی مقایسه عملکرد و اجزای عملکرد ذرت به کاربرد کودهای آلی و زیستی به صورت تیمار بذر و استعمال برگی، آزمایشی با 11 سطح تیماری در قالب بلوک های کامل تصادفی در 3 تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه ارومیه در سال 1390 اجرا شد. تیمارها شامل کودهای تجاری هیومیکس، بیومیکس، مارمارین، نیتروکسین، آب و شاهد بودند. تیمارها به دو روش بذر مال و استعمال برگی اعمال شدند. نتایج نشان داد که تعداد ردیف در هر بلال، تعداد دانه در هر ردیف، وزن هزار دانه، و عملکرد دانه در هر دو روش تیمار بذر و استعمال برگی دارای اختلاف معنی داری بودند. کاربرد هیومکس به صورت استعمال برگی بیشترین تعداد ردیف در بلال (16) را دارا بود. در حالی که کمترین میزان آن (14) در تیمار شاهد بدست آمد. بالاترین تعداد دانه در ردیف (51/4 عدد) در کاربرد تیمار بذر هیومکس بدست آمد و کمترین تعداد آن (43/1 عدد) در تیمار شاهد مشاهده شد. در هر دو روش تیمار بذر و استعمال برگی بیشترین وزن هزار دانه (360/8 گرم) در نتیجه کاربرد هیومکس بدست آمد در حالی که کمترین میزان آن (250/8 گرم) در تیمار شاهد بدست آمد. بیشترین مقادیر عملکرد دانه در روش بذر مال (15108 کیلوگرم در هکتار) و استعمال برگی (14413 کیلوگرم در هکتار) متعلق به کاربرد هیومکس بود. و کمترین میزان آن (9193 کیلوگرم در هکتار) در تیمار شاهد بدست آمد. به طور کلی، بیشترین مقادیر مربوط به عملکرد و اجزای عملکرد در ذرت در تیمار کاربرد هیومکس بدست آمد.

کلیدواژه ها:

تیمار بذر ، استعمال برگی ، کودهای آلی ، کودهای زیستی ، عملکرد ، اجزا عملکرد