تئوری گردش و شاخص چرخندگی روزانه در استان فارس

بر مبنای فشار در نقشه سطح زمین و ارتفاع ژئوپتانسیل در نقشه جو بالا ویژگیهای گردش جوی در دو مقیاس سینوپتیکی ومنطقهای معین میگردد. ویژگیهای گردش منطقهای شامل فراوانی سامانههای فشاری حسب نوع آنها حاکم بر یک منطقه واطلاعات وزش مداری و نصف النهاری موجب شده است تا به شاخصهای گردش جوی توجه گردد. شاخص چرخندگی روزانه دراستان فارس در دوره درازمدت 2010-1948 در چهار سطح فشاری 1000، 850، 700 و 500 میلیباری در نظر گرفته شد. تئوری گردش میگوید که گردش جوی در گذر زمان آثار خود را بجا می گذارد. از آنجا که شاخص چرخندگی یکی از انواع گردش است، بکمک تفاضل متناهی از آن مشتق زمانی گرفته شد. نتایج در چهار دسته فاز افزایشی، فاز کاهشی، فاز ماندگار مثبت، و فاز ماندگار منفی دسته بندی شد. فاز افزایشی آمدن الگوی ناوه و احتمال ناپایداری هوا و فاز کاهشی انتظار الگوی پشته و احتمال پایداری هوا را نشان میدهد. کاربرد آنها که هنوز در جریان پژوهش است، در پیش بینی آلودگی شهرهای بزرگ، سرمازدگی فرارفتی و ترکیبی، پاسخ دما و بارش روزانه و ... است که هر کدام به پژوهش جداگانهای نیاز دارند. منظور از این مقاله روشننمودن این مطلب بود که شاخص چرخندگی روزانه بعنوان یک داده زیر بنایی قابلیت استفاده در بسیاری از پژوهشهای اقلیمی،هواشناسی، منابع اب، و کشاورزی را دارا است.

کلیدواژه ها:

شاخص چرخندگی روزانه ، فارس