بررسی ارتباط آلودگی هوا و علائم افسردگی در جمعیت بزرگسال شهر اصفهان

زمینه و هدف: تاثیرات کوتاه مدت آلودگی هوا بر سلامت روان کمتر مورد مطالعه قرار گرفته است. این مطالعه با هدف بررسی ارتباط تغییرات غلظت آلاینده های هوا در دوره های کوتاه مدت با نوسانات علائم افسردگی در جمعیت بزرگسال طراحی شد.روش ها: در این مطالعه کوهورت آینده نگر ۳ ماهه ، ۱۲۰ نفر از ساکنان منطقه مرکزی اصفهان انتخاب و به صورت هفتگی پیگیری شدند. داده های غلظت آلاینده های ذرات معلق کمتر از ۲.۵ میکرون (PM۲.۵) و دی اکسید نیتروژن (NO۲) به صورت روزانه از ایستگاه های سنجش کیفیت هوا اخذ شد. علائم افسردگی نیز هفتگی با استفاده از پرسشنامه کوتاه افسردگی-اضطراب-استرس (DASS-۲۱) اندازه گیری گردید. از مدل های رگرسیون چندسطحی برای بررسی ارتباط تغییرات غلظت آلاینده ها در ۷ روز پیش از هر ارزیابی با نمره افسردگی استفاده شد.یافته ها: میانگین سنی شرکت کنندگان ۳۴.۲ (انحراف معیار: ۸.۵) سال و ۶۵ نفر (۵۴.۲%) زن بودند. میانگین غلظت PM۲.۵ و NO۲ در دوره مطالعه به ترتیب ۳۵.۴ میکروگرم بر مترمکعب و ۴۸.۲ پی پی بی بود. پس از تعدیل عوامل مخدوشگر، افزایش ۱۰ واحدی در غلظت PM۲.۵ در ۷ روز منتهی به ارزیابی، با افزایش ۱.۲ نمره در مقیاس افسردگی DASS-۲۱ مرتبط بود (β=۱.۲; ۹۵% CI: ۰.۶, ۱.۸; p<۰.۰۰۱). برای NO۲ نیز افزایش ۱۰ پی پی بی با افزایش ۰.۹ نمره همراه بود (β=۰.۹; ۹۵% CI: ۰.۳, ۱.۵; p=۰.۰۰۳).نتیجه گیری: مواجهه کوتاه مدت (حتی در بازه ۷ روزه) با افزایش غلظت آلاینده های هوا، به طور قابل توجهی با تشدید علائم افسردگی در بزرگسالان ارتباط دارد. این یافته بر نیاز به سیستم های هشدار سریع سلامت روان در روزهای آلوده تاکید می کند.

کلیدواژه ها:

آلودگی هوا ، افسردگی ، مطالعه کوهورت ، مواجهه کوتاه مدت ، PM۲.۵ ، DASS-۲۱