اهمیت یادگیری اجتماعی-هیجانی در مدرسه

یادگیری اجتماعی-هیجانی (SEL) به عنوان یکی از ارکان بنیادین آموزش نوین، نقش تعیین کننده ای در پرورش شخصیت، تقویت مهارت های ارتباطی و ارتقای توانمندی های هیجانی دانش آموزان ایفا می کند. در بستر مدرسه، که مهم ترین محیط اجتماعی پس از خانواده محسوب می شود، آموزش مهارت های اجتماعی و هیجانی نظیر خودآگاهی، خودمدیریتی، همدلی، مسئولیت پذیری اجتماعی و تصمیم گیری اخلاقی، به طور مستقیم با سلامت روان، پیشرفت تحصیلی و انسجام رفتاری دانش آموزان ارتباط دارد. پژوهش ها نشان می دهد ادغام ساختاریافته SEL در برنامه درسی مدارس نه تنها موجب کاهش رفتارهای پرخطر و بهبود کیفیت روابط بین فردی می شود، بلکه به ارتقای انگیزه درونی، تاب آوری و سازگاری با چالش های محیطی نیز کمک می کند. این فرآیند یادگیری که از طریق تعاملات معنادار، فعالیت های گروهی و حمایت عاطفی در کلاس درس صورت می پذیرد، بستری برای پرورش شهروندانی آگاه، مسئول و مشارکت جو فراهم می آورد. با توجه به تغییرات سریع اجتماعی و افزایش فشارهای روانی در جوامع امروزی، ضرورت بازنگری در سیاست های آموزشی و توجه بیشتر به یادگیری اجتماعی-هیجانی در نظام های تربیتی امری اجتناب ناپذیر است. مدارس به عنوان مراکز پرورش نسل آینده، باید با تکیه بر برنامه های مبتنی بر SEL، به توسعه همه جانبه شخصیت دانش آموزان بپردازند و مسیر شکل گیری یک جامعه متعادل و سالم را هموار سازند.

کلیدواژه ها:

یادگیری اجتماعی-هیجانی ، سلامت روان ، مهارت های زندگی ، پیشرفت تحصیلی ، مدرسه ، تاب آوری ، خودآگاهی ، آموزش نوین