رابطه سبک های یادگیری دانش آموزان با استراتژی های تدریس معلم و اثربخشی فرآیند یاددهی ویادگیری

یادگیری موثر در نظام های آموزشی مدرن، تحت تاثیر تعامل پیچیده ای میان سبک های یادگیری دانش آموزان و استراتژی های تدریس معلمان قرار دارد. سبک های یادگیری، الگوهای شناختی، عاطفی و رفتاری فرد در پردازش اطلاعات و یادگیری موثر را شامل می شوند و نقش مهمی در انتخاب روش ها و ابزارهای آموزشی دارند. از سوی دیگر، استراتژی های تدریس معلمان، شامل روش های فعال، مشارکتی، مستقیم، پروژه محور و مبتنی بر فناوری، تاثیر قابل توجهی بر انگیزش، درک مفاهیم و تثبیت دانش دانش آموزان دارند. پژوهش های مروری نشان می دهد که هماهنگی میان سبک یادگیری دانش آموز و استراتژی تدریس معلم، می تواند اثر بخشی فرآیند یاددهی-یادگیری را به شکل چشمگیری افزایش دهد؛ به ویژه در کلاس های چندسبکی و در مواجهه با محتوای پیچیده، دانش آموزان با سبک های یادگیری متفاوت، از استراتژی های تدریس متنوع بهره مند می شوند. در این میان، توجه به تفاوت های فردی، انعطاف پذیری روش های آموزشی و استفاده از فناوری های نوین آموزشی، می تواند سطح یادگیری، انگیزش و رضایت تحصیلی دانش آموزان را ارتقا بخشد. نتایج مرور ادبیات همچنین نشان می دهد که فقدان تطابق میان سبک یادگیری دانش آموز و روش تدریس، موجب کاهش توجه، انگیزش و اثربخشی آموزشی می شود و نیازمند برنامه ریزی هدفمند در طراحی دوره های آموزشی است. بنابراین، شناخت دقیق سبک های یادگیری و تطبیق آن با استراتژی های تدریس، نه تنها به افزایش اثربخشی آموزش کمک می کند، بلکه فرصت های یادگیری شخصی سازی شده و یادگیری مادام العمر را نیز تقویت می نماید.

کلیدواژه ها:

سبک های یادگیری ، استراتژی های تدریس ، اثربخشی یاددهی-یادگیری ، تفاوت های فردی دانش آموزان ، یادگیری فعال و مشارکتی.