تاثیر بازی های آموزشی دیجیتال بر ارتقاء مهارت های حل مسئله در دانش آموزان

گسترش سریع محیط های یادگیری آنلاین، درک تاثیر فناوری اطلاعات بر کیفیت ارتباط بین معلم و دانش آموز را به یک مسئله حیاتی در عرصه آموزش تبدیل کرده است. این پژوهش با هدف بررسی این تاثیر و واکاوی نقش آن به عنوان یک عامل تسهیل گر یا مانع در شکل گیری ارتباطی کیفی انجام شد. به روش کمی و با طرح شبه آزمایشی انجام گرفت. جامعه آماری شامل دانشجویان ترم اول رشته علوم تربیتی دانشگاه تهران بود که از میان آنان ۶۰ نفر به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش (۳۰ نفر) و کنترل (۳۰ نفر) جایگزین شدند. گروه آزمایش به مدت یک ترم از یک پلتفرم یادگیری غنی شده با ابزارهای ارتباطی (بازخورد صوتی، انجمن های بحث، کلاس زنده تعاملی) استفاده کردند، در حالی که گروه کنترل تنها از امکانات پایه پلتفرم (آپلود فایل و ارسال پیام متنی) بهره بردند. داده ها با استفاده از پرسشنامه استاندارد حضور جامعه (CoI) و یک مقیاس محقق ساخته کیفیت ارتباط جمع آوری و با نرم افزار SPSS نسخه ۲۶ و through آزمون های کوواریانس (ANCOVA) و همبستگی مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج حاکی از آن بود که بین نمرات کیفیت ارتباط در دو گروه تفاوت معنادار آماری وجود دارد (۰۵/۰ p= ( یافته ها موید این دیدگاه است که فناوری اطلاعات یک ابزار واسطه گر خنثی نیست، بلکه ظرفیت آن توسط طراحی آموزشی و سواد دیجیتال معلم فعال می شود. به کارگیری هوشمندانه و ترکیبی ابزارهای ارتباطی می تواند به شکل گیری یک حضور آموزشی قوی و در نتیجه، ارتباطی کیفی تر در فضای آنلاین بینجامد. این study بر ضرورت گنجاندن آموزش مهارت های ارتباطی و دیجیتالی در برنامه های توسعه حرفه ای معلمان تاکید می کند.

کلیدواژه ها:

فناوری اطلاعات ، کیفیت ارتباط ، معلم و دانش آموز ، یادگیری آنلاین