راهبردهای مدیریت اعتراض ها در جمهوری اسلامی ایران

اعتراض پدیده ای بنیادین در جوامع است که نحوه مواجهه با آن بر انسجام اجتماعی و ثبات سیاسی اثر مستقیم دارد. جمهوری اسلامی ایران از ابتدای پیروزی انقلاب تاکنون با اشکال مختلف اعتراض مواجه بوده، اما موضوع مدیریت اعتراض کمتر به طور علمی بررسی شده است. این پژوهش با هدف پرکردن این خلا به مدیریت اعتراض ها می پردازد. در این پژوهش داده ها از طریق مصاحبه های نیمه ساخت یافته با خبرگان و مطالعات کتابخانه ای گردآوری و با روش تحلیل مضمونی و مدل SWOT بررسی شده اند تا چارچوبی راهبردی برای مدیریت اعتراض ها ارائه شود. یافته های پژوهش نشان داد مهم ترین ضعف ها شامل فقدان قانون جامع، ضعف دستگاه اقناعی، نگاه تک بعدی به علل اعتراض و فرسایش اعتماد عمومی است. تهدیدهایی مانند کاهش سرمایه اجتماعی، ادراک بی عدالتی و مداخلات خارجی این ضعف ها را تشدید می کنند. راهبردهای پیشنهادی شامل تدوین قانون جامع اعتراضات، بازسازی اعتماد عمومی، ارتقای گفتمان رسانه ای و بهره گیری از نخبگان و فناوری های نوین است. بنابراین مدیریت اعتراض ها مستلزم رویکردی جامع و تلفیقی است که همزمان به واکنش سریع، ترمیم ضعف های نهادی و بهره گیری از ظرفیت های اجتماعی و فرهنگی برای بازسازی اعتماد عمومی بپردازد. در این چارچوب، اعتراض می تواند از تهدید امنیتی به سازوکاری مشروع و نهادینه برای بیان مطالبات و تقویت انسجام اجتماعی تبدیل شود.