تاثیر «مکان های یادگیری متنوع در کلاس» (ایستگاه های یادگیری) بر مشارکت فعال

هدف این پژوهش بررسی نقش مکان های یادگیری متنوع یا «ایستگاه های یادگیری» در افزایش مشارکت فعال دانش آموزان در فرایند یاددهی–یادگیری است. امروزه کلاس های سنتی که بر سخنرانی یک سویه معلم و شنونده بودن فراگیران استوار است، دیگر نمی توانند پاسخگوی نیازهای یادگیری نسل جدید باشند. رویکردهای نوین آموزشی همچون یادگیری فعال، سازنده گرایی و یادگیری مبتنی بر تجربه بر تعامل، کاوشگری و مشارکت هدفمند تاکید دارند. یکی از الگوهای موثر برای تحقق این اهداف، ایجاد مکان های یادگیری متنوع در کلاس است که در آن دانش آموزان در قالب گروه های کوچک، در ایستگاه های مختلف و با فعالیت های گوناگون به یادگیری می پردازند.روش مطالعه در این مقاله نظری–تحلیلی است و بر پایه یافته های پژوهش های داخلی و خارجی تدوین شده است. نتایج بررسی ها نشان می دهد که سازماندهی کلاس به صورت ایستگاه های یادگیری، سبب افزایش انگیزش، مشارکت فعال، تعاملات اجتماعی، مهارت حل مسئله، خودتنظیمی و درگیری شناختی دانش آموزان می شود. همچنین این روش به معلم کمک می کند تا نقش تسهیل گر را بهتر ایفا کرده و یادگیری شخصی سازی شده را برای فراگیران فراهم کند. بر اساس تحلیل ها، کاربرد ایستگاه های یادگیری به عنوان راهکاری کارآمد به ویژه در دوره ابتدایی و متوسطه اول توصیه می شود.

کلیدواژه ها:

ایستگاه های یادگیری ، مکان های یادگیری متنوع ، مشارکت فعال ، یادگیری فعال ، مدیریت کلاس درس ، یادگیری گروهی