تاثیر «تحسین در لحظه» بر خودپنداره دانش آموزان کم جرئت در کلاس

هدف این پژوهش بررسی تاثیر «تحسین در لحظه» به عنوان رویکردی آموزشی روان شناختی بر بهبود خودپنداره دانش آموزان کم جرئت در کلاس است. دانش آموزان کم جرئت معمولا در مشارکت های کلاسی، ابراز نظر، پرسشگری و بروز توانمندی ها با محدودیت هایی مواجه اند که بخشی از آن به برداشت ذهنی آنان از توانایی های خویش و نگرانی از ارزیابی منفی بازمی گردد. در سال های اخیر، رویکردهای مبتنی بر تقویت مثبت، به ویژه «تحسین در لحظه»، به عنوان ابزاری موثر برای تقویت خودپنداره مثبت مطرح شده اند.در مقاله حاضر، ابتدا مفهوم خودپنداره و جرئت ورزی در دانش آموزان تبیین می شود، سپس جایگاه تحسین و انواع آن معرفی و اثرات روان شناختی آن بررسی می گردد. در ادامه، سازوکارهای «تحسین در لحظه»، شرایط کاربست صحیح آن، و پیامدهای احتمالی تحسین ناسازگار توضیح داده می شود. در بخش های پایانی نیز تاثیرات مستقیم و غیرمستقیم تحسین بر خودپنداره دانش آموزان کم جرئت با استناد به پژوهش های داخلی و نظریه های یادگیری تحلیل شده و در پایان، پیشنهادهایی برای معلمان ارائه می شود.

کلیدواژه ها:

تحسین در لحظه ، خودپنداره ، دانش آموزان کم جرئت ، تقویت مثبت ، روان شناسی تربیتی