تاثیر فعالیت بدنی و ورزش بر یادگیری واژگان انگلیسی

یادگیری واژگان یکی از اصلی ترین مولفه های رشد مهارت های زبانی در فراگیری زبان انگلیسی است و پژوهش های نوین نشان می دهند که فعالیت بدنی و ورزش می تواند نقش مهمی در بهبود عملکرد حافظه، توجه، انگیزه و پردازش شناختی ایفا کند. در دهه های اخیر، رویکردهای مبتنی بر «یادگیری فعال» و «آموزش چندحسی» اهمیت بیشتری یافته اند و نتایج مطالعات نشان می دهد که فعالیت بدنی متوسط و هدفمند می تواند فرایند رمزگذاری و بازیابی اطلاعات واژگانی را تقویت کند. در این میان، یادگیری مبتنی بر حرکت (TPR)، ورزش های هوازی سبک، بازی های حرکتی زبانی و فعالیت های کینستتیک در محیط کلاس، به عنوان ابزارهای موثر برای افزایش پایداری حافظه واژگان مطرح شده اند. شواهد فیزیولوژیکی نشان می دهد که فعالیت بدنی منظم موجب افزایش جریان خون مغزی، ترشح نوروترانسمیترهایی مانند دوپامین و نورآدرنالین، و تحریک فاکتورهای رشد عصبی مانند BDNF می شود که همگی به تقویت حافظه معنایی و واژگانی کمک می کنند. همچنین در متون پژوهشی فارسی (مانند پژوهش های «مظاهری، ۱۳۹۷» و «کریمی و همکاران، ۱۴۰۰») یافته ها حاکی از آن است که ادغام فعالیت بدنی با آموزش واژگان، به ویژه در میان زبان آموزان نوجوان، به افزایش درک عمیق تر کلمات، سرعت یادآوری و انگیزه یادگیری منجر می شود. این مقاله با هدف تبیین جامع نقش فعالیت بدنی و ورزش در یادگیری واژگان انگلیسی، با رویکرد تحلیلی توصیفی در هشت بخش تنظیم شده است. ابتدا مبانی نظری و رویکردهای شناختی بررسی شده، سپس مطالعات داخلی و خارجی مرور می گردد و در ادامه مدل ها و پیشنهادهای کاربردی برای معلمان ارائه می شود. نتایج نشان می دهد که فعالیت بدنی می تواند به عنوان ابزاری مکمل و بسیار اثربخش در برنامه ریزی درسی آموزش زبان انگلیسی مورد استفاده قرار گیرد و به ارتقای توانایی های واژگانی زبان آموزان بینجامد.

کلیدواژه ها:

فعالیت بدنی ، ورزش ، یادگیری واژگان انگلیسی ، حافظه معنایی ، رویکرد کینستتیک ، یادگیری فعال ، TPR